مقایسه انجام پالس اکسیمتری و کاتتریزاسیون قلبی درمدیریت درمان کودکان مبتلا به بیماری مادرزادی قلبی

پالس اکسیمتری و کاتتریزاسیون قلبی از موارد دخیل در درمان کودکان مبتلا به بیماری مادرزادی قلبی هستند. تشخیص میزان اشباع اکسیژن خون شریانی دربیماران مبتلا به بیماری های قلبی مادرزادی (CHD) می تواند برای بررسی و مدیریت آنها موثر باشد. هدف از این مطالعه مقایسه پالس اکسیمتری و کاتتریزاسیون قلبی در مدیریت درمان کودکان مبتلا به بیماری مادرزادی قلبی بود.
در این مطالعه مقطعی 110 بیمارمبتلاء به بیماری های قلبی سیانوتیک و غیر سیانوتیک که کاندید کاتتریزاسیون قلبی راست و چپ بودند به وسیله پالس اکسیمتر از انگشت اشاره مورد بررسی قرار گرفتند و به طورهم زمان، اشباع اکسیژن از طریق کاتتریزاسیون قلبی ثبت شد. داده ها با نرم افزار آماری SPSS و روش های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل شدند.
ارتباط آماری معنی داری بین اشباع اکسیژن شریانی اندازه گیری شده به وسیله پالس اکسیمتر و اشباع اکسیژن آئورت (0/0001>p) و هم چنین بین ضربان قلب در الکتروکاردیوگرام وپالس اکسیمتر (0/0001>p) وجود داشت. هم چنین وجود سیانوز(0/001=p)، چماقی شدن انگشتان(0/001=p)، میزان اشباع اکسیژن کم در ورید اجوف فوقانی ودهلیزراست(0/002= p) می تواند از دقت پالس اکسیمتر برای تشخیص اشباع اکسیژن خون شریانی بکاهد. هم چنین متوسط فشاردهلیزراست می تواند بردقت پالس اکسیمتربرای تشخیص ضربان قلب (0/034=p)تاثیر بگذارد. حداکثر حساسیت و ویژگی پالس اکسیمتر برای تشخیص اشباع اکسیژن 88 درصد و ضربان قلب 99 ضربان دردقیقه بود.
پالس اکسیمتریک ابزار مفید برای برآورد میزان اشباع اکسیژن شریانی و ضربان قلب در کودکان مبتلا به بیماری های قلبی مادرزادی(CHD) و روشی غیر تهاجمی در مقایسه با کاتتریزاسیون قلبی است.