توانایی استدلال اخلاقی پرستاران و دانشجویان پرستاری: مطالعه ای مروری

حرفه ی پرستاری درصدد ارائه ی مراقبت های مبتنی بر شواهد و شایسته و به ویژه بر اساس اصول انسانی و اخلاقی است. ارائه ی مراقبت اخلاقی نیازمند برخورداری از سطح مناسبی از استدلال اخلاقی است. استدلال اخلاقی در سه سطح پیش عرفی، عرفی و پس عرفی دسته بندی می شود. در سطح پیش عرفی افراد بیش تر خودمحور بوده و اطاعت محض را برای جلوگیری از سرزنش ترجیح می دهند. در سطح عرفی افراد بیش تر از قوانین و اصول حاکم اجتماعی در تصمیم گیری های خود استفاده می کنند و در سطح پس عرفی افراد سعی دارند با توجه به اصول اخلاقی، اعمال و رفتار خود را هدایت کرده و برطبق این اصول تصمیمی انسانی و اخلاقی اتخاذ کنند. هدف این مطالعه ی مروری ارائه ی تحلیلی کلی درباره ی متون مرتبط با استدلال اخلاقی به منظور بررسی سطح استدلال اخلاقی پرستاران و دانشجویان پرستاری است. جست وجوی گسترده ای در پایگاه های اطلاعاتی معتبر بین المللی شامل، Scopus Google scholar Science Direct، Pubmed، Proqust، Elsevier، برای مقاله هایی که بعد از سال 1980 تا انتهای 2014 میلادی منتشر شده اند و پایگاه های اطلاعاتی فارسی Sid، Magiran، Iran medex برای مقاله هایی که بعد از سال 1365 تا پاییز 1393 منتشر شده اند انجام گرفت. از کلیدواژه های متنوعی هم چون «رشد اخلاقی، تکامل اخلاقی، استدلال اخلاقی، پرستار و دانشجوی پرستاری» برای جست وجوی منابع مرتبط استفاده شد. در مجموع، 35 مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج نشان داد که در اکثر مطالعات بررسی شده، دانشجویان پرستاری و پرستاران در سطح عرفی و پس عرفی استدلال می کنند و دانشجویان پرستاری از نظر اخلاقی در مقایسه با پرستاران در سطح بالاتری از پرستاران استدلال می کنند. مشخص شد که آموزش مفاهیم اخلاقی منجر به رشد استدلال اخلاقی می شود و بین تجارب بالینی و توانایی استدلال اخلاقی رابطه ی معکوسی وجود دارد.اگر چه در اکثر مطالعات، دانشجویان پرستاری و پرستاران در سطح عرفی و پس عرفی استدلال می کنند، هنوز برای مراقبت مطلوب و حرفه ای کافی نیست. بنابراین، ضروری است که اقدامات لازم مانند به سازی محیط های بالینی و آموزش مسائل اخلاقی برای ارتقا بیش تر توانایی استدلال اخلاقی پرستاران و دانشجویان پرستاری به کار بسته شود تا تصمیمات خود را بر اساس اصول اخلاقی و در سطح پس عرفی اتخاذ کنند.