بررسی سنجه های کرامت انسانی

از فرازهایی که در جستار کرامت انسانی باید پرداخته شود، ملاک یا سنجه ی آن است. سخن آن است که چه چیز انسان را سزاوار چنین گرامیداشتی کرده است؟ مردم چه ویژگی دارد که دیگر جانوران ندارند و از این رو گرامی تر از آنان است؟ اگرچه دانش زیست شناسی نیز بر جدایی گونه ها تلاش می کند و از این نگاه در پژوهش های انسانی نیز شایان نگریستن است، در پژوهش های کرامت در جست وجوی آن دسته از جدایی ها هستیم که دگرگونی چیستاری با دیگر جانداران بسازد و بتواند پایه ای برای پیوند کرامت شود. در این راه، دگری های ریخت شناسی، توده ای و ساختار ژنتیکی نمی تواند دارای چنین ویژگی باشد و رفتارها نیز بازگشت به اندیشه ی مردم دارد. این جست وجو دانشمندان را به شناسه ی انسان بر پایه ی خرد رسانید. نگاه نویسندگان بر آن است که خرد نیز نمی تواند پایه ی کرامت باشد. اندازه ای از هوش و خرد در دیگر جانداران و دستگاه ها هست و نمی تواند سازنده ی جدایی چیستاری شود. هم چنین، خرد می تواند در جایگاه ابزاری برای بهتر زیستن، همانند دیگر توانایی ها شمرده شود. در نگاه نویسندگان، توان گزینش یا اختیار، ویژگی جداگر مردم از دیگر جانوران است که رفتارهای آن ها تنها بر پایه ی ساختار آفرینشی یا نیاز برپا می شود. این گزینش چون به برگزیدن آزادانه ی چیزهایی می انجامد که خوب و بد، زشت و زیبا و مفاهیم ارزشی از آن ها بر می آید، می توانند به مردم نسبت ارزشی هماهنگ با خود را بپیوندند. از این رو، گزینش، زمینه ی کرامت را آفریده و گونه ی گزینش، ارزش هماهنگ با خود را به گزیننده خواهد بخشید.