اثر بخشی مداخلات گروهی مبتنی بر رابطه والد- کودک بر کاهش نشانه های مرضی کودکان 11-8 ساله مبتلا به اختلال بیش فعالی - کمبود توجه

هدف پژوهش حاضر اثربخشی برنامه گروهی مداخلات مبتنی بر رابطه والد–کودک بر کاهش نشانه های مرضی کودکان 11-8 ساله مبتلا به اختلال ADHD است. این مطالعه یک تحقیق نیمه آزمایشی بر اساس طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده و جامعه پژوهش شامل تمامی مادران کودکان 11-8 ساله مبتلا به ADHD است که در سال 1390 به درمانگاه مرکز طبی اطفال و کلینیک های ونک و راه سبز مراجعه کرده بودند. به روش نمونه گیری در دسترس، نمونه ای مرکب از مادران 30 کودک مبتلا به ADHD انتخاب، و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت آموزش برنامه گروهی مداخلات مبتنی بر رابطه والد– کودک بر اساس الگوی لندرث قرار گرفتند. ابزار پژوهش مقیاس درجه بندی کانرز فرم والدین (کانرز،1978) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده از آزمون یومن ویتنی استفاده شد. نتایج نشان داد اجرای برنامه گروهی مداخلات مبتنی بر رابطه والد– کودک منجر به کاهش معنی دار نشانه های ADHD در کودکان گروه آزمایش شده است. با توجه به یافته ها می-توان چنین نتیجه گرفت که برنامه گروهی مداخلات مبتنی بر رابطه والد–کودک در درمان پاره ای از نشانگان ناشی از ADHD سودمند است.