الحریه فی اشعار یوسف الخال

آزادی یکی از بزرگ ترین و عالی ترین ارزش های انسانی و یکی از لوازم حیات و تکامل است که همواره همه ملت ها خواستار تحقق آن بوده اند، آزادی واژه ای است که قدمتی به درازای تاریخ بشر دارد و از طریق شاخص هایی چون حقیقت طلبی، عدالت خواهی، کمال گرایی و رشد وجودی انسان معیار و میزان یافته و حدود خود را تعریف می نماید و در ادبیات ملل مختلف به صورت های گوناگون جلوه گر است. آزادی در ادبیات معاصر عربی، به طرق مختلف به خصوص آزادی اگزیستانسیالیستی مطرح است که خاستگاه آن آگاهی و خرد انسان است که در شعر صلاح عبدالصبور و ادونیس نمود دارد. این جستار بر آن است تا این مفهوم را در اندیشه یوسف الخال شاعر نوگرای معاصر سوری، در سه محور آزادی سیاسی، اجتماعی و اگزیستانسیالیستی بررسی و تحلیل نماید؛ چراکه او از ظلم وئ ستم صهیونیست ها به ستوه آمده و بر آن است که آزادی جز با تلاش، رنج فراوان و قربانی دادن بدست نخواهد آمد. وی آزادی اجتماعی را برقراری و استواری آزادی در جامعه می داند تا زمینه حضور مردم در عرصه های گوناگون فراهم شود و اگزیستانسیالیستی است که انسان و دغدغه هایش مسئله اصلی و محوری اندیشه اوست. آزادی برای رسیدن به حقیقت محور تفکر و اندیشه وی است و قوه تعقل، مهم ترین بنیانی است که برای آزادی قائل شده و آن را وسیله ای برای رسیدن به آزادی حقیقی می داند.