بررسی محتوای DNA و تعیین سطوح پلوئیدی در گونه ها و هیبریدهای بین گونه ای گردو با روش فلوسیتومتری

در این تحقیق سطح پلوئیدی و شمارش کروموزومی در گونه ها و هیبریدهای بین گونهای گردو (Juglans) جهت اهداف اصلاحی با دستگاه فلوسیتومتری مورد بررسی قرار گرفت. در بهار، برگ های جوان گردو شامل ارقام گردوی ایرانی (J. regia)، ژنوتیپ_های گونه گردوی سیاه (J. nigra)، گونه هیندسی (J. hindsii) و هیبریدهای بین گونهای رویال (J. hindsii × J. nigra) و پارادوکس (J. hindsii × J. regia) ازایستگاه تحقیقاتی کمال شهر کرج، بخش تحقیقات باغبانی موسسه اصلاح و تهیه نهال و بذر بطور تصادفی انتخاب شدند. سطح پلوئیدی با بهینه_سازی بافر مورد نیاز متناسب با درختان گردو توسط دستگاه فلوسیتومتری تعیین شد. جهت مقایسه و تعیین سطح پلوئیدی، کروموزوم های میتوزی نمونه هایی که دارای بیشترین و کمترین محتوای DNA بودند با روش اسکواش شمارش گردید. دامنه میانگین پیک های بدست آمده از جذب نوری سلولها در جریان فلوسیتومتری در نمونه های مورد بررسی، متغیر و از 24/46 تا 68/71 ارزیابی گردید. نمونه های مورد مطالعه دارای سطح پلوئیدی یکسان 32=x2=n2 بوده و تنوع مورفولوژی و محتوای DNA مشاهده شده در آنها، ناشی از تغییر در تعداد کروموزومها نمی_باشد. استفاده از فلوسیتومتری به عنوان روشی مقرون به صرفه، آسان و سریع جهت تعیین سطح پلوئیدی گونه های این جنس و سایر درختان قابل توصیه است.