بررسی شکل دهی با استفاده از روش جدید کشش عمیق ساچمه ای و مقایسه توزیع ضخامت و نیروی شکل دهی با فرآیند کشش عمیق سنتی

محیط شکل دهی در فرآیند های شکل دهی فلزات، از اهمیت بالایی برخوردار است. در این بین فرآیند کشش عمیق ساچمه ای به دلیل گسسته بودن محیط شکل دهی آن کاملا انعطاف پذیرمی باشد. در این مقاله، توزیع ضخامت و نیروی لازم برای شکل دهی قطعه مخروطی شکل توسط فرآیندهای کشش عمیق ساچمه ای و کشش عمیق سنتی با استفاده از شبیه سازی اجزای محدود و آزمایشهای تجربی مورد مطالعه قرار گرفتند. در این تحقیق ورق هایی از جنس فولاد St14و برنج با ضخامت 1 میلی متر مورد استفاده قرار گرفت. نتایج شبیه سازی تطابق مناسبی با نتایج آزمایشگاهی دارند. نتایج نشان می دهد که نمونه شکل داده شده توسط فرآیند کشش عمیق سنتی از توزیع ضخامت یکنواخت و مناسب تری نسبت به نمونه کشش عمیق ساچمه ای برخوردار است، ولی حداکثر نازک شدگی در قطعات مربوط به فرآیند ساچمه ای کمتر از فرآیند کشش عمیق سنتی بود. همچنین ملاحظه گردید که نیروی مورد نیاز برای فرآیند کشش عمیق ساچمه ای اندکی بیشتر از فرآیندکشش عمیق سنتی می باشد. همچنین مشاهده گردید که با افزایش شعاع ورودی ماتریس، نیروی لازم برای کشش برای هر دو فرآیند کشش عمیق و ساچمه ای کاهش می یابد، با افزایش اندازه شعاع ورودی ماتریس میزان نازک شدگی کاهش می-یابد. ملاحظه گردید که یکی از مزیت های فرآیند کشش عمیق ساچمه ای نسبت به فرآیند کشش عمیق سنتی دست یافتن به قطعه با شیب منفی می باشد.