بررسی میزان فرسودگی شغلی و عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در بخش های منتخب بیمارستان های وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهرستان های فسا و جهرم در سال 1392

پرستاران درمحیط کار متحمل تنش های شغلی زیادی می شوند که این امر منجر به بروز فرسودگی شغلی در آن ها می شود. پژوهش حاضر به منظور تعیین میزان فرسودگی شغلی و عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در بخش های منتخب بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهرستان های فسا و جهرم انجام شد.
در این پژوهش توصیفی- مقطعی، جامعه آماری کلیه پرستاران شاغل در بخش های منتخب بیمارستان های شهرستانهای فسا و جهرم بود که 120 نفر به صورت سرشماری انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، سیاهه فرسودگی شغلی کپنهاک(CBI) و پرسشنامه عوامل مرتبط با فرسودگی شغلی بود که همسانی درونی «سیاهه فرسودگی شغلی کپنهاک» و«پرسشنامه عوامل مرتبط با فرسودگی شغلی» به ترتیب 0/7 = α و 0/76 =α و پایایی به ترتیب r=0. 89 و r=0.70 به دست آمد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 17 و آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج نشان داد میانگین نمره کلی فرسودگی شخصی 52.94 ± 18.35 درصد، فرسودگی مرتبط با کا ر54.14 ± 18.64 درصد و فرسودگی مرتبط با مددجو 41.91 ± 19.91 درصد بوده است. با توجه به طبقه بندی، فرسودگی شغلی در حیطه فرسودگی شخصی و مرتبط با کار در حد زیاد و در حیطه فرسودگی مرتبط با مددجو در حد متوسط بوده است. همچنین عامل اقتصادی کمترین و عامل مراقبتی بیشترین عامل مرتبط با فرسودگی شغلی در واحدهای پژوهش بوده است.
میزان بالای فرسودگی شغلی در مطالعه حاضر، بیانگر لزوم توجه بیشتر مسئولان به علل فرسودگی شغلی و رفع آن در پرستاران می باشد.