عوارض اندوکرین در کودکان نجات یافته از بدخیمی در مرکز آموزشی درمانی کودکان تبریز

تقریبا 50-20 درصد کودکان نجات یافته از بدخیمی حداقل به یک اختلالات اندوکرین در طول زندگی مبتلا خواهند شد. هدف این مطالعه بررسی شیوع عوارض اندوکرین ناشی از خود بیماری یا عوارض درمان در نجات یافتگان از بدخیمی می باشد.
در این مطالعه مقطعی تحلیلی 72 بیمار 18-2 ساله نجات یافته از بدخیمی، در درمانگاه فوق تخصصی انکولوژی بیمارستان کودکان تبریز از شهریور ماه سال 80 لغایت اسفند 91 مورد ارزیابی قرار گرفتند. سن، جنس، نوع و محل بدخیمی و داروهای مورد استفاده ثبت شدند. بعد از معاینه بالینی، نمونه خون برای اندازه گیری قند خون ناشتا، کلسیم، فسفر، تست های عملکرد تیروئید و گنادها به آزمایشگاه رفرانس ارسال شد.
میانگین سنی بیماران و سن ابتلا به بدخیمی به ترتیب 3/39 ± 11/43و 1/34±3/2 سال بود. 77/8% مذکر و 22/2% مونث بودند. شایع ترین بدخیمی لوکمی لنفوبلاستیک حاد(55/5%) بود. 88/9% مبتلایان وین کریستین دریافت کرده بودند. 27/7 درصد نجات یافته گان از بدخیمی حداقل یک اختلال اندوکرینی را داشتند. گلوکز ناشتای مختل، اختلال عملکرد تیروئید و اختلال گنادی به ترتیب 16/7، 8/3 و 2/7 در صد بود.
کودکان نجات یافته از بدخیمی در معرض خطر بالای اختلالات اندوکرین، به خصوص ااختلال متابولیسم گلوکز، عملکرد تیروئید و گنادها هستند. با تشخیص و درمان این اختلالات در افراد آسیب پذیر می توان مرگ و میر را کاهش داده و کیفیت زندگی انها را بهبود بخشید.