تاثیر 30 ساعت بی خوابی بر فاکتورهای آمادگی جسمانی وابسته به مهارت حرکتی در مردان فعال دانشگاهی

خواب یک فرآیند مهم فیزیولوژیک است که اثرات عمیقی بر سلامت روحی و جسمی افراد می گذارد.
هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 30 ساعت بی خوابی بر فاکتورهای آمادگی جسمانی وابسته به مهارت حرکتی شامل سرعت، توان، تعادل، چابکی، زمان عکس العمل دیداری و هماهنگی عصبی عضلانی مردان فعال دانشگاهی بود.
پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و از طرح پیش آزمون پس آزمون استفاده شد. 32 مرد فعال دانشگاه تبریز (سن 1±22 سال، قد 0/06±1/78 متر، وزن 7/3±72/4 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 0/4±22/7) به طور تصادفی به دو گروه 16 نفری (کنترل و بی خواب) تقسیم شدند. پس از اینکه در روز اول در ساعت 12:00 ظهر آزمون های آمادگی جسمانی از هر دو گروه به عمل آمد، آزمودنی ها سه روز استراحت کردند و از ساعت 6:00 صبح روز چهارم تا ساعت 12:00روز بعد گروه آزمایش دوره ی بی خوابی را سپری کرد. سپس در ساعت 12:00 ظهر روز پنجم تمامی آزمون های آمادگی جسمانی دوباره از دو گروه به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزار SPSS17 و آزمون t همبسته استفاده شد.
30 ساعت بی خوابی افزایش معنی داری را در زمان آزمون دو 36 متر سرعت، زمان چابکی و زمان عکس العمل (P<0/05) و کاهش معنی داری در ارتفاع پرش سارجنت، زمان تعادل ایستا و امتیاز پرتاب دارت (P<0/05) آزمودنی ها داشت.
30 ساعت بی خوابی می تواند باعث کاهش اجرای بدنی گردد. بنابراین، ورزشکاران و غیر ورزشکاران بایستی خواب کافی جهت جلوگیری از افت اجرا در فعالیت هایی که نیازمند سرعت، توان، تعادل، چابکی، زمان عکس العمل و هماهنگی عصبی عضلانی هستند داشته باشند.