ارزیابی اتصال گونه های کاندیدا آلبیکنس مقاوم به فلوکونازول در مقایسه با گونه کاندیدا گلابراتا بر روی دو رده ی سلولی واژن و روده

ولوواژینیت کاندیدیایی یکی از شایع ترین عفونت های دستگاه تناسلی زنان است که بر اثر رشد بیش از حد گونه های کاندیدا به ویژه کاندیدا آلبیکنس ایجاد شده و به صورت مزمن و عود کننده در می آید. کاندیدا گلابراتا نیزدومین یا سومین عامل کاندیدیازیس بعد از کاندیدا آلبیکنس می باشد. پس از استفاده گسترده و افزایش درمان های سرکوب کننده سیستم ایمنی همراه با درمان ضدقارچی، فراوانی عفونت های مخاطی و سیستماتیک ناشی از کاندیدا گلابراتا به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته است. فلوکونازول یکی از داروهای متداول جهت درمان بوده، ولی مقاومت هایی نیز در ارتباط با آن دیده شده است. اولین گام در ایجاد عفونت اتصال به سلو ل های اپیتلیالی می باشد. این پژوهش به منظور بررسی اتصال کاندیدا آلبیکنس و کاندیدا گلابراتای حساس و مقاوم به فلوکونازول بر سطوح رده های سلولی و روده صورت گرفت.
در این مطالعه 160 سواب واژینال از بیماران مشکوک به کاندیدیازیس تهیه و سپس نمونه ها در محیط سابورو دکستروز آگار و پس از آن در محیط افتراقی کروم آگار کشت داده شدند. برای شناسایی قطعی گونه های کاندیدای مورد نظر، روش مولکولی RFLP-PCR اجرا گردید و کاندیدا آلبیکنس و کاندیدا گلابراتا برای مطالعه انتخاب شدند. در ادامه رده های سلولی Hella و HT29 در محیط DMEM غنی شده یا FBS کشت داده شدند. سپس 106 سلول مخمری شمارش و با هرکدام از رده های سلولی در پلیت 96 خانه ای کشت داده شده و پس از انکوباسیون، تعداد سلول های اتصال یافته و اتصال نیافته با کشت بر روی محیط سابورودکستروزآگار و شمارش تعداد کلنی به دست آمد.
نتایج به دست آمده نشان داد که نمونه های بالینی مقاوم به فلوکونازول بوده و قدرت و تمایل اتصال سلول های کاندیدا گلابراتابه سلول های اپیتلیال واژن نسبت به کاندیدا آلبیکس بیشتر است اما درمقابل قدرت و تمایل اتصال سلول های کاندیدا آلبیکس به سلول های اپیتلیال روده نسبت به سلول های کاندیدا گلابراتا بیشتر می باشد. تحقیقات انجام شده نشان داد که کاندیدا گلابراتا تمایل بیشتری برای اتصال به سلول های واژن دارد. با توجه به اینکه اطلاعات اندکی راجع به واکنش بین کاندیدا گلابراتا و سیستم ایمنی ذاتی وجود دارد، لذا توجه به شناخت این واکنش ها و عوامل موثر در اتصال گونه های کاندیدا به سطوح اپیتلیالی میزبان در شناخت پاتوژنز بیماری و ارایه روش های درمانی مناسب تر از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد.