مقایسه تیتر آنتی بادی علیه پروتئین های نوترکیب منفرد، مخلوط و ممزوج STxB، IpaD و STxB-IpaD

پروتئین IpaD نقش مهمی در تهاجم، بیماری زایی و ایجاد عفونت توسط باکتری های شیگلا و اشریشیاکلی دارد. یکی دیگر از فاکتورهای بیماریزای اصلی در شیگلا دیسانتری تیپ 1 و E.coli O157:H7 انتروتوکسین شیگلا یا (StxB) می باشد. با مخلوط یا ممزوج پروتئین IpaD با STxBمی توان منتخب احتمالی مناسب برای واکسن تهیه نمود. در این مطالعه ایمنی زایی و تیتر آنتی بادی ممزوجی، مخلوط و جداگانه پروتئین های نوترکیب IpaD و STxB در موش سوری با یکدیگر مقایسه شده است.
در این مطالعه تجربی، وکتورهای نوترکیب دارای توالی ژنی stxB-ipaD، ipaD و stxB تهیه و درون باکتری coli BL21 DE3 E. منتقل شدند، میزان بیان پروتئین مذکور مورد ارزیابی و با استفاده از تکنیک لکه گذاری وسترن، بیان آن مورد تایید قرار گرفت. بعد از تخلیص پروتئین نوترکیب با ستون کروماتوگرافی، چهار نوبت متوالی به موش سوری تزریق شد.
یافته های پژوهش: تیتر آنتی بادی علیه آنتی ژن های STxB، IpaD، ممزوج STxB-IpaD و مخلوط STxB با IpaDدر موش های سوری از لحاظ آماری کاملا متفاوت بود و با اضافه شدن IpaD به StxBمیزان تیتر آنتی بادی افزایش یافت.
نتایج این تحقیق، بیانگر آن است که لینکر فورینی به وسیله شبه فورین ها جدا شده و پروتئین حاصل از مخلوط و امتزاج ژن های ipaD و stxB، می تواند اثر ایمنی زایی STxB را افزایش دهد و منتخب احتمالی مناسبی جهت تولید واکسن نوترکیب علیه انواع شیگلا و اشریشیاکلی باشد.