بررسی تاثیر دوز درمانی داروی لوواستاتین بر حجم گلومرول های کلیه در رت های دیابتیک با استفاده از قانون کاوالیری

نفروپاتی شایعترین عارضه در بیماران مبتلا به دیابت است. اولین و مهمترین اجزای کلیه که در بیماری دیابت دچار ضایعه می گردد، گلومرول می باشد. همچنین از آن جایی که اصلی ترین قسمت واحد ساختاری و عملکردی کلیه گلومرول می باشد. آسیب رسیدن به این قسمت ضایعات جبران ناپذیری در پی دارد. به طور کلی هدف از درمان بیماران دیابتی، پیشگیری از ایجاد یا تشدید نفروپاتی می باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، تخمین حجم گلومرول ها در رت های دیابتی به دنبال تجویز دوز درمانی داروی لوو استاتین با استفاده از قانون کاوالیری است. سه گروه رت نربالغ از نژاد ویستار (تعداد در هر گروه =8 سر)، به صورت تصادفی انتخاب شد. گروه اول کنترل، گروه های دوم و سوم، به عنوان گروه های آزمایش که توسط داروی استرپتوزوتوسین 90mg/Kg دیابتی شدند. پس از تایید نفروپاتی دیابتی، گروه سوم تحت درمان با داروی لوو استاتین به میزان 10mg/Kg/dayقرار گرفتند و پس از اتمام دوره درمان، کلیه های چپ رت های هر سه گروه مورد مطالعات استریولوژیک قرار گرفتند و باهم مقایسه شدند. یافته های حاصل از این تحقیق نشان می دهند که حجم کل گلومرولها در گروه دیابت نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری دارد.(001/0>P) در حالی که حجم کل گلومرولها در گروه تحت درمان با داروی لوو استاتین در مقایسه با گروه دیابت درمان نشده کاهش معنی داری نشان می دهند.(01/0>P)