تعیین ظرفیت بهینه انبار به کمک مدل های صف و تکنیک اولویت بندی فازی

انبارها به عنوان یکی از اجزای کلیدی سیستم های زنجیره تامین، نقش مهمی در تنظیم و برقراری ارتباط بین تامین کنندگان و مصرف کنندگان بازی می کنند. مدل های متنوعی برای مدیریت انبارش موجودی در شرکت ها وجود دارد که یکی از معروف ترین آنها، استفاده توام از دو نوع انبار خصوصی و عمومی است. هدف از نگارش این مقاله، پاسخ به این سوال اساسی است که اندازه بهینه برای ساخت انبار خصوصی چه اندازه باشد تا کل هزینه های نگهداری تحمیل شده به شرکت کمینه شود. ابتدا انبار و زنجیره تامین مربوط به آن با استفاده از تئوری صف مدلسازی می شود. سپس، یک تابع هزینه شامل دو نوع هزینه مختلف ناشی از ساخت انبار در اندازه ای کوچکتر یا بزرگتر از اندازه بهینه با در نظر گرفتن ارزش زمانی پول توسعه می یابد. مقدار برخی از پارامترهای تابع هزینه مذکور، مبهم بوده و نمی توان تخمین دقیقی از مقادیر آن ها به صورت قطعی ارائه کرد. بنابراین، با تخصیص اعداد فازی مثلثی به هر کدام از این پارامترها که مقادیر سه گانه آنها بر اساس تخمین خبرگان و نیز تجربیات موجود به دست می آید، عدم قطعیت در مدل لحاظ می شود. از آنجا که مقادیر تابع هزینه مذکور به ازای ظرفیت های متفاوت انبار به صورت اعداد فازی حاصل می شود، لذا جهت اولویت بندی ظرفیت های مختلف و انتخاب بهترین ظرفیت برای ساخت انبار خصوصی از یکی از روش های اولویت بندی فازی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد برخلاف روش های پیشین که تنها برای شرایط خاصی قابل استفاده بودند، مدل پیشنهادی برای شرایط مختلف تولیدی به خوبی قابل توسعه است.