الگوی غذایی غالب زنان بزرگسال شهر بوشهر و رابطه آن با چاقی عمومی و چاقی شکمی

تجزیه و تحلیل الگوی غذایی به عنوان یک روش جایگزین و مکمل در بررسی رابطه بین رژیم غذایی و خطر ابتلا به بیماری های مزمن به کار می رود. هدف این مطالعه، تعیین الگوهای غذایی غالب و چاقی عمومی و شکمی در زنان بزرگسال ساکن شهر بوشهر بود.
در این مطالعه مقطعی، 362 زن 50-20 ساله ساکن شهر بوشهر انتخاب شدند. دریافت های غذایی در یک سال گذشته با پرسش نامه نیمه کمی حاوی 133 آیتم بسامد خوراک گردآوری شد. آیتم های غذایی به 38 گروه طبقه بندی شدند. به علاوه شاخص های اقتصادی- اجتماعی و تن سنجی با استفاده از پرسشنامه جمع آوری شد. وزن و قد و دور کمر طبق دستورالعمل های استاندارد اندازه گیری و نمایه توده بدن (BMI) محاسبه شد. چاقی عمومی به صورت نمایه توده بدنی بیشتر یا مساوی 30 کیلوگرم بر متر مربع و چاقی شکمی به صورت دور کمر بیشتر یا مساوی 88 سانتی متر تعریف شد. روش تحلیل عاملی و ANOVA مورد استفاده قرار گرفت.
میانگین سن و شاخص توده بدنی افراد به ترتیب 2±31 سال و 4/3±24/4 کیلوگرم بر متر مربع بود. 14 درصد زنان مورد بررسی چاقی عمومی و 40 درصد چاقی شکمی داشتند. دو الگوی غذایی غالب شامل الگوی غذایی سالم و الگوی غذایی ناسالم شناسایی شدند. افرادی که در بالاترین چارک الگوی غذایی ناسالم قرار داشتند، به طور معنی داری درصد بیشتری برای ابتلا به چاقی عمومی (23/6 در مقابل 7/9، 0/05>P) داشتند و افرادی که در بالاترین چارک الگوی غذایی سالم قرار داشتند، احتمال کمتری برای ابتلا به چاقی عمومی (20/2 در مقابل 6/7، 0/01>P) داشتند.
الگوهای غذایی غالب زنان بوشهر با چاقی عمومی مرتبط بود. انجام مطالعات آینده نگر برای تایید این یافته ها ضروری است.