اثرات محافظتی بر استخوان متعاقب تجویز عصاره الکلی گیاه گلدر (Otostegia persica) در موش های دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین: مطالعه هیستومورفومتری

داروهای گیاهی اخیرا برای درمان دیابت مورد توجه قرار گرفته اند. یکی از عوارض دیابت پوکی استخوان بوده و خطر شکستگی استخوان را در بیماران دیابتی افزایش می دهد. گیاه گلدر با داشتن خصوصیات آنتی اکسیدانی و کاهش دهنده قند خون به عنوان عامل ضد دیابتی معرفی شده است.
این مطالعه بررسی اثرات بالقوه محافظتی بر بافت استخوان توسط عصاره الکلی گیاه گلدر در موش های دیابتی می باشد.
40 سر موش نر ویستار به 5 گروه مساوی تقسیم شدند. گروه 1 سالم ولی گروه های 2، 3، 4 و5 با تزریق داروی استرپتوزوتوسین با دوز mg/kg50 دیابتی شدند. گروه 1و 2 تنها حلال عصاره و بقیه به ترتیب دوزهای mg/kg 200، 300 و 450 از عصاره را به مدت 28 روز دریافت کردند. در روز 29 با عمیق کردن بیهوشی، حیوانات کشته شدند. سرم برای تعیین گلوکز و استخوان های ران، تیبیا–فیبولای چپ برای مطالعه بافتی برداشت و مهره 4 کمری برای اندازه گیری خاکستر برداشت شد. داده ها با نرم افزار SPSS و آزمون آنالیز واریانس و آزمون تعقیبی توکی مقایسه و تجزیه و تحلیل شد.
تجویز دوز mg/kg 300 باعث کاهش قند خون گردید. پارامترهای قطر ترابکول های اپی فیزیال و متا فیزیال، مساحت بافت به مساحت استخوان در گروه های دیابتی کاهش نشان داد ولی دوز mg/kg 200 باعث جلوگیری از این کاهش گردید. وزن خاکستر مهره 4 کمری در دوز mg/kg200 مشابه با گروه سالم ولی در بقیه گروه ها کاهش داشت. قطر استئوید بین گروه ها اختلاف معنی داری نداشت(0/05>p) نتیجه گیری نهایی: عصاره الکلی گلدر با دوز کم، در موش های دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین دارای اثرات محافظ بر استخوان اسفنجی می باشد.