تنوع ژنتیکی در ارقام و لاین های لوبیا (Phaseolus vulgaris) با استفاده از نشانگر مولکولی RAPD

در این تحقیق روابط ژنتیکی 75 ژنو تیپ لوبیا از 3 جمعیت سفید، قرمز و چیتی و از 3 منطقه (استان های مرکزی، لرستان و مرکزCIAT در کلمبیا) با استفاده از نشانگرهای مولکولی RAPD مورد ارزیابی قرار گرفت. دی. ان. ای ژنومی استخراج شده از نمونه های گیاهی، با 6 آغازگر RAPD، تحت واکنش زنجیره ای پلیمراز قرار گرفته و محصولات روی ژل آگارز الکتروفورز شدند. درصد چندشکلی با میانگین 8، از 38 درصد برای آغازگر OPO3 با کمترین درصد چندشکلی تا 78 درصد در آغازگر OPBD20 با بیشترین درصد چندشکلی، متغیر بود. میانگین میزان اطلاعات چندشکلی حساب شده برابر 26 / 0به دست آمد که آغازگرهایOPO10 وOPM9 به ترتیب با مقادیر 0/17 و 0/35، کمترین و بیشترین مقادیر را دارا بودند. میانگین تنوع ژنی نی و شاخص اطلاعاتی شانون نیز به ترتیب 0/18 و 0/14 محاسبه گردیدند. همچنین روابط ژنتیکی بین نمونه ها با استفاده از ضریب تشابه نی محاسبه و دندروگرام مربوطه به روش UPGMA ترسیم گردید. نتایج حاصله بیانگر این نکته می باشد که آغازگرهای استفاده شده به طور نسبی باعث تفکیک جمعیتی نمونه های لوبیا گردیده اند. به علاوه تنوع ژنتیکی به دست آمده عمدتا ناشی از تنوع درون جمعیت ها بوده و بین جمعیت ها تفاوت عمده ای وجود نداشته است که دلیل این امر را می توان استفاده از نمونه های 3 منطقه در هر جمعیت و خود گرده افشانی بالا در لوبیا عنوان نمود.