نگرش جامعه میزبان به آثار محیطی و اقتصادی گردشگری در نواحی روستایی با تاکید بر شاخص های امنیت غذایی و اقتصادی (مطالعه موردی: استان یزد)

در سال های اخیر، نقش محیط زیست و کارکرد گردشگری در تامین درآمد خانوارها افزایش یافته است. در واقع، با رشد گردشگری داخلی در کشور، نقش محیط زیست و کارکرد گردشگری آن در اقتصاد و امنیت غذایی خانوارهای روستایی افزایش یافته است. این تحقیق در سال 1388، به منظور شناخت آثار گردشگری بر امنیت غذایی و کاهش فقر روستاییان دهستان های استان یزد انجام گرفته است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی است که متناسب با نوع داده ها، آزمون های آماری ناپارامتری برای تحلیل داده ها به کار گرفته شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که از دیدگاه ساکنان، محیط زیست و کارکرد گردشگری آن بر روی بعضی از زیر شاخص های امنیت غذایی از قبیل افزایش درصد اشتغال جمعیت فعال، افزایش سطح درآمد، افزایش مصرف سرانه مواد غذایی، کاهش درصد جمعیت مبتلا به سوء تغذیه، بهبود شاخص های وضعیت سلامتی و تندرستی، افزایش رشد بازده محصولات کشاورزی، افزایش درصد جمعیتی که به آب سالم دسترسی دارند، افزایش تنوع غذایی خانواده و بهبود ظرفیت های زیربنایی، اثر مثبت داشته است. همچنین محیط زیست و کارکرد گردشگری آن دارای آثار منفی بر روی بعضی از زیرشاخص های امنیت غذایی مانند: افزایش نرخ متوسط سالیانه باغ زدایی، افزایش تغییر کاربری اراضی، افزایش درصد زمین های در معرض فرسایش، کاهش سرانه اراضی قابل کشت، کاهش میزان دسترسی به منابع آب کشاورزی، افزایش قیمت مواد غذایی و افزایش نابرابری درآمدی بوده است. براساس آماره آزمون کای اسکوئر، در این زمینه توافق معنی دار بین ساکنان دهستان های فوق وجود دارد.