بررسی اثر شدت بهره برداری بر تنوع و غنای گونه ای در اکوسیستم مرتعی شوراب استان گلستان

یکی از فشارهای مخرب فیزیکی بر اکوسیستم های مرتعی که سبب کاهش پوشش گیاهی و تغییرات گونه ای می شود، چرای مفرط دام است. به منظور بررسی آثار چرای دام ها بر تنوع و غنای گونه ای در مراتع ییلاقی شوراب گرگان، سه رویشگاه متفاوت مرجع (قرق)، کلید (چرای متوسط) و بحرانی (چرای شدید) انتخاب شد. نمونه برداری با استفاده از 40 پلات یک متر مربعی در طول 3 ترانسکت 100 متری، به روش سیستماتیک-تصادفی در هر یک از واحدها صورت پذیرفت. داخل هر پلات فهرست گونه های موجود، درصد تاج پوشش و تعداد افراد هرگونه یادداشت شد و ارزیابی شاخص های عددی تنوع و غنای گونه ای صورت گرفت. سپس، تجزیه و تحلیل نهایی داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه و مقایسه میانگین ها انجام شد. نتایج نشان داد که مقدار عددی تمامی شاخص های تنوع و غنا در منطقه بحرانی با توجه به چرای شدید کمتر از منطقه مرجع بوده است. همچنین، اعمال چرای متوسط عاملی منفی در کاهش تنوع گیاهی شناخته نشد.