مقایسه دو روش میله گذاری داخل کانال و پلیت در درمان شکستگی های بسته بدون خردشدگی تنه تیبیا با فیبولای سالم

پیش هدف از انجام این مطالعه، مقایسه دو روش پلیت گذاری و میله گذاری داخل کانالیدر درمان شکستگی ها بسته بدون خردشدگی تیبیا بافیبولای سالم بود.
در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، از تعداد 1470 شکستگی تنه ساق که طی دو سال به مرکز درمانی کرمان مراجعه نمودند، 114 مورد با شکستگی ایزوله تیبیا وارد بررسی شدند که به دو گروه پلیت و میله داخل کانالی تقسیم و تحت عمل جراحی قرار گرفتند. 69 بیمار برای حداقل یک سال پیگیری شدند.
یک مورد جوش نخوردگی و یک مورد عفونت سطحی در بیماران گروه میله داخل کانالی اتفاق افتاد. یکی از بیماران گروه میله داخل کانالی دچار عفونت عمقی در محل پیچ ها شد (p>=0/05). بیماران هر دو گروه طی حدود 4 ماه به جوش خوردگی کامل رسیدند، ولی گروه میله داخل کانالی به دفعات بیشتری برای رسیدن به جوش خوردگی تحت عمل قرار گرفتند (4 مورد دینامیزاسیون، 12/1% گروه میله داخل کانالی) (p>=0/05). از نظر نیاز به خارج کردن وسیله، بین دو گروه تفاوت آماری معنی دار نبود (p>=0/05). از نظر شکایت از اندام و تعداد افراد با درد زانو، بین دو گروه تفاوت آماری معنی دار وجود داشت (p<0/001).
به نظر می رسد هر دو روش مورد مطالعه برای شکستگی ها بسته تیبیای ایزوله بدون خردشدگی مناسب هستند ولی در بیمارانی که از میله داخل کانالی استفاده می شود، احتمالا نیاز به اعمال جراحی بعدی برای حصول جوش خوردگی بیشتر است و احتمالا شکایت بعدی از اندام بیشتر خواهد بود.