تاثیر کمبود آب قابل دسترس و غلظت سیلیسیم محلول غذایی بر برخی ویژگی های فیزیولوژیک، بیوشیمیایی و رشد گیاه گندم

به منظور بررسی تاثیر غلظت سیلیسیم محلول غذایی بر برخی صفات فیزیولوژیک، بیوشیمیایی و رشد گیاه گندم (رقم چمران) در شرایط تنش کمبود آب، این آزمایش در بهار سال 1391 در آزمایشگاه دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تنش کمبود آب در سه سطح (شاهد یا بدون تنش، کمبود ملایم (فشار اسمزی 5- اتمسفر) و کمبود شدید (فشار اسمزی 10- اتمسفر) با حل کردن 175 و 230 گرم پلی اتیلن گلیکول 6000 در هر لیتر آب مقطر) اعمال شد. مقادیر مختلف سیلیسیم (صفر، 1، 2 و 3 میلی مولار) به شکل سیلیکات پتاسیم (K2SiO3) به عنوان عامل دوم آزمایش بود. نتایج نشان داد که تنش شدید کمبود آب باعث افزایش معنی دار پرولین آزاد (4/74 درصد) و سیلیسیم اندام هوایی (1/69 درصد) و کاهش مقدار پروتئین های محلول، هدایت روزنه ای، شاخص پایداری غشا و وزن خشک اندام هوایی و ریشه به ترتیب 6/18، 6/66، 2/24، 8/37 و 9/51 درصد نسبت به شاهد شده است. همچنین، اثر سیلیسیم در محلول غذایی، به جز وزن خشک ریشه، بر سایر صفات مورد بررسی معنی دار بود. سیلیسیم بیشترین تاثیر را بر غلظت سیلیسیم اندام هوایی داشته و سبب افزایش 53 درصدی این شاخص شد. حضور سیلیسیم در شرایط عدم تنش کمبود آب اثر معنی داری بر صفات نداشته و با افزایش شدت تنش، اثر آن نیز افزایش یافت. کاربرد 2 و 3 میلی مولار سیلیسیم در شرایط تنش ملایم باعث افزایش به ترتیب 18 و 21 درصد و در شرایط تنش شدید 25 و 31 درصد وزن خشک اندام هوایی نسبت به تیمار بدون سیلیسیم گردید و بین این دو مقدار تفاوت معنی داری مشاهده نشد.