ارزیابی برخی شناساگرهای اکسایشی و آنزیمی در مراحل مختلف وقوع طبیعی مسمومیت مزمن با مس در گوسفند

از نظر بالینی تشخیص مراحل اولیه مسمومیت مزمن مس مشکل بوده و تاکنون به وضوح توضیح داده نشده است.
به منظور یافتن شناساگرهایی که در مراحل اولیه تشخیص این مسمومیت موثر باشند، از فرصت وقوع طبیعی مسمومیت مس در گله گوسفند استفاده شد و از دام ها در فازهای مختلف مسمومیت، خون گیری به عمل آمد.
گوسفندان به چهار گروه تجربی تقسیم شدند: گروه الف، دور از منطقه آلوده (گروه کنترل)؛ گروه ب، در منطقه آلوده (دام های به ظاهر سالم و بدون علایم بالینی زردی)؛ گروه ج، دارای علایم ملایم زردی و فاز بحرانی همولیز؛ و گروه د، دارای علایم واضح زردی. بعد از خون گیری و تهیه سرم، نمونه ها از نظر آنزیم های کبدی و پارامترهای استرس اکسایشی در مراحل مختلف مسمومیت ارزیابی شد.
در هر نمونه سرم، آنزیم های CPK، GGT، AST، ALT گروه تیول تام و پروتئین تام، همچنین غلظت مس در سرم، کبد و کلیه دام های گروه د اندازه گیری شد. طبق نتایج به دست آمده، میزان فعالیت آنزیم های CPK، GGT، AST و تیول تام (شناساگر استرس اکسایشی) گوسفندان گروه ج، تفاوت معنی داری با گروه کنترل داشته است. در گروه د، فعالیت های آنزیم های فوق، تیول تام و پروتئین تام تفاوت معنی داری با کنترل و سایر گروه های مورد مطالعه نشان داد (0/05≤p). میزان مس اندازه گیری شده در سرم، کبد و کلیه وقوع مسمومیت با مس در گروه های مورد مطالعه را تایید کرد.
نتیجه گیری نهایی: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد میزان فعالیت آنزیم های کبدی و تیول تام فقط در مرحله نزدیک به فاز بحرانی همولیتیک شناساگری مطمئن در تشخیص مسمومیت با این عنصر محسوب می شود.