کیمیای عشق (یکی از پیام های جهانی نظامی)

در جهان پر تب و تاب امروزی یکی از مشکلات عمده ی انسان ها فرصت نداشتن برای اندیشیدن درباره ی انسان ونقش او در عالم هستی است. انسانها دائما تلاش می کنند تا گامی به پیش بر دارند بدون آنکه به طور دقیق، به درستی این گام و آنچه پیش روست توجه کنند.
به نظر می رسد حکمای پیشین فرصت و حوصله ی زیادتری داشته اند و به این امر بیشتر توجه کرده اند. یکی از این حکیمان که از قدرت زباناوری و شاعری برخوردار بوده و از آن در تبیین اندیشه های والای خود بهره برده، حکیم نظامی گنجوی است. او در تمام پنج گنج به دغدغه های مردم جامعه توجه داشته و توصیه هایی برای بهبود آنها مطرح کرده است که در قالب سخنان موجز حکیمانه به نظم کشیده شده است. یکی از محوری ترین اندیشه های نظامی که تقریبا در همه ی آثارش، بویژه در خسرو و شیرین و لیلی و مجنون به آن پرداخته، عشق است. عشقی که در تمامی ذرات عالم سریان دارد و مایه ی تداوم حیات در جهان هستی است. عشقی که چون کیمیا، وجود انسان های گرفتار در دست نیت ها و خواسته های کم ارزش را دگرگون می کند و به عالم دوستداری و مهربانی می کشاند. ما در این مقاله به مبحث عشق و تاثیرات آن در دو منظومه ی خسرو و شیرین و لیلی و مجنون به عنوان پیام های جهانی نظامی پرداخته ایم.