پیام های جهانی شهریار

ادبیات ایران، همچون گنجینه ای عظیم از پیامدها و دستاوردهایی است که می تواند راهگشای بسیاری از چالش ها و ملایمات و بحران های روحی و معنوی انسان، در عرصه زندگی باشد. بنابراین ضروری است با بررسی و تحلیل تک تک متون منشور و منظوم ادب فارسی، به تبیین این راهکارها و آموزه ها، برای مقابله با این چالشها، پرداخت. یکی از این آثار دیوان شهریار است.
شهریار را بیشتر با اشعار عاشقانه و مضایم شاعرانه پرسوز و گداز می شناسند. در حالی که بخش قابل توجهی از دیوان وی را اندیشه های متعالی انسانی، آموز ه ها و مفاهیم پندگونه تشکیل می دهد آموزه های تربیتی و اخلاقی که نه برای انسان ایرانی بلکه برای نوع بشری، همچون آیینه ای است در مسیر تکامل. مضامینی چون توجه به بعد روحانی و ساحتهای متعالی انسانی، توجه به معنویت و وحدت گرایی، ایمان و تقوا و پارسایی به عنوان عاملان آرامش روانی، ترک دنیای ناپایدار و بیهوده شمردن زندگانی فانی، دعوت به احسان و نیکی و نوع دوستی، ترک ظلم، لزوم صبر و شکیبایی، قناعت و فروتنی، وفاداری به عهد، و... که در لابه لای اشعار نغز او به وفور مشهود است این پژوهش بر آن است تا برای نخستین بار به شیوه توصیفی – تحلیلی و با استنباط از اشعار شهریار، با آسیب شناسی و آگاهی از آفات و بحران های فراروی نوع انسانی در اعصار گوناگون، به آموزه ها و پیام های رهایی بخش شهریار، برای مقابله با این بحران ها و چالش ها بپردازد.