آثار غرقابی طولانی مدت خاک بر تبادلات گازی برگ و رشد نهال های صنوبر دلتوئیدس و دارتالاب

در این پژوهش آثار غرقابی بر ویژگی های مورفولوژیکی و تبادلات گازی نهال های صنوبر دلتوئیدس کلن 77/51 و دارتالاب در یک دوره 450 روزه در منطقه ای با اقلیم خیلی مرطوب بررسی شد. نهال ها تحت شرایط غرقابی 3 سانتی متر و 15 سانتی متر بالای سطح خاک و تیمار شاهد (آبیاری بر اساس ظرفیت زراعی خاک) در یک آزمایش صحرایی بررسی شدند. در پایان دوره، زنده مانی و رویش ارتفاعی نهال های دارتالاب تحت تنش غرقابی تغییری نکرد (P<0.01)، اما در صنوبر در تیمار غرقابی عمقی کاهش یافت (P<0.01). تحت تاثیر غرقابی، رویش قطری در گونه دارتالاب افزایش و در صنوبر کاهش یافت. سطح برگ، تجمع زی توده، و تبادلات گازی (فتوسنتز، هدایت روزنه، و تعرق) برگ در هر دو گونه در شرایط غرقابی کاهش یافت. به طور کلی، اگرچه در شرایط غرقابی در هر دو گونه در اغلب پارامترهای مورفو فیزیولوژی میزانی افت مشاهده می شود، به علت رضایت بخش بودن برخی دیگر از پارامترها همانند زنده مانی، رویش ارتفاعی، و زی توده ساقه در دوره 450 روزه، می توان انتظار داشت که امکان رویش و ماندگاری هر دو گونه در شرایط غرقابی برای سال های آینده متصور باشد.