تاثیر تمرین تناوبی و سن بر سطح لاکتات (La) و فعالیت آنزیم لاکتات دهیدروژناز (LDH) خون موش های صحرایی نر نژاد ویستار

فعالیت بدنی و سن از عوامل اثر گذار بر سطح لاکتات و لاکتات دهیدروژناز هستند و به نظر می رسد، فعالیت بدنی می تواند، تغییرات مورفولوژیک و متابولیک ناشی از این عوامل که همراه با افزایش سن، باعث کاهش توانایی و تضعیف عملکرد ورزشی می شوند را تعدیل نماید.
هدف از مطالعه حاضر، بررسی آثار تمرین تناوبی بر سطح لاکتات و فعالیت آنزیم لاکتات دهیدروژناز موش های پیر و جوان بود. تعداد 40 سر موش در دو گروه سنی پیر (سن 27 ماه و وزن 31± 389 گرم) و جوان (سن 3 ماه و وزن 13± 224 گرم) تهیه شده و هر گروه، به طور تصادفی به دو گروه شاهد (10 = n) و تجربی (10 = n) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل، 4 دقیقه دویدن و 2 دقیقه استراحت فعال در10وهله تمرینی روی گروه تجربی اجرا شد. این برنامه به مدت 60 دقیقه، 6 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته بصورت فزاینده روی نوارگردان انجام شد. موش ها 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، با ترکیبی از کتامین و زایلازین بیهوش شدند و خونگیری برای اندازه گیری لاکتات و فعالیت آنزیم LDH، از قلب حیوان انجام شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی انجام شد.
بر اساس نتایج تحقیق، تفاوت معنی داری در سطح لاکتات خون چهار گروه مشاهده نشد، ولی در میزان فعالیت آنزیم LDH، تفاوت معنی داری بین گروه جوان تجربی و جوان شاهد دیده شد (05/0 p <).
این نتایج نشان دهنده افزایش پاکسازی لاکتات بعد از تمرین تناوبی است. به علاوه به نظر می رسد، تاثیر تمرین روی پاکسازی لاکتات در جوانی و سالمندی مشابه باشد. پایش لاکتات جریان خون برای پرسازی مجدد گلیکوژن عضلات و تنظیم PHi یک مزیت مهم است.