بررسی فراوانی اختلالات مفصل گیجگاهی- فکی در بیماران دارای پروتز کامل مراجعه کننده به بخش پروتز دانشکده دندانپزشکی در سال 93-92

اختلالات مفصل گیجگاهی- فکی (TMD) واژه ای کلی است که به درگیری عضلات جونده، مفصل گیجگاهی- فکی یا هر دو اشاره دارد. فراوانی این اختلالات با احتساب علایم ساب-کلینیکال حتی تا 70-60 درصد در بعضی جوامع گزارش شده اما پژوهش های مربوطه در مورد جمعیت مسن ناکافی به نظر می رسد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی اختلالات مفصل گیجگاهی فکی در بیماران دارای پروتز کامل مراجعه کننده به بخش پروتز دانشکده دندانپزشکی در سال 93-92 انجام شد.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی، از میان بیماران مراجعه کننده به بخش پروتز در طی سال تحصیلی 93-92، 100 بیمار به صورت تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه استاندارد هلکیمو به انضمام متغیرهای جمعیت شناختی جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 17 و آزمون های Chi-square و Fisher exact test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
46 نفر(46%) از بیماران مورد مطالعه مرد و54 نفر(54%) زن بودند محدوده سنی آنها 64-35 سال، محدوده استفاده از دنچر 3-1 سال و میانگین مدت زمان استفاده از دست دندان 1/32±1/52 سال بود. شایع ترین سن شیوع اختلالات 50-40 سال و فراوانی اختلالات گیجگاهی- فکی در بیماران زن بیشتر از مرد بود. بین سن و شاخص Anamnestic رابطه ای معنی دار مشاهده شد(0/037=p). اما ارتباط معنی داری بین فراوانی این اختلالات و میزان تحصیلات و همچنین مدت زمان استفاده قبلی از دست دندان وجود نداشت.
بر اساس نتایج این مطالعه به نظر می رسد میزان شکایات ناشی از مشکلات TMD با افزایش سن افزایش می یابد.