تاثیر نانولوله های کربنی بر مورفولوژی سلولی فوم های نانوکامپوزیتی میکروسلولار PC/EPDM

تولید فوم با ساختار میکروسلولی (اندازه سلولی μm 100-1 و چگالی سلولی بالاتر از cell/cm3 109) از آمیزه پلی کربنات/ اتیلن پروپیلن دی ان منومر (PC/EPDM) هدف پژوهش حاضر بوده است. تهیه فوم میکروسلولی از این آمیزه به دلیل هسته گذاری ضعیف ناشی از چقرمگی بالا به راحتی امکان پذیر نیست. با این وجود تلاش ها برای بهبود فرایند فوم شدن در این روش هم چنان ادامه دارد. اخیرا، استفاده ازپرکننده های نانو در صنایع مختلف پلیمر برای رسیدن به بعضی از خواص مطلوب رایج شده است. در این پژوهش امکان استفاده از نانولوله کربنی در فوم های پلیمری به منظور افزایش نرخ هسته گذاری سلولی مطرح شده است. عملیات فوم شدن به روش ناپیوسته و توسط عامل فوم زای دی اکسیدکربن فوق بحرانی انجام شد. نتایج نشان داد که نانولوله کربنی در زمینه پلیمری به صورت عامل هسته زا عمل می کند و نرخ هسته گذاری سلولی را افزایش می دهد. هم چنین استفاده از نانولوله کربنی تا 3 درصد وزنی باعث افزایش چگالی سلولی می شود و میانگین اندازه سلول ها را کاهش می دهد.