ارزیابی کارایی بیوسورفکتانت رامنولیپید MR01 و تریتون X-100 در حذف فنانترن از خاک

استفاده از سورفکتانت ها منجر به افزایش دسترسی زیستی به آلاینده های سخت تجزیه پذیر از جمله PAHs می شود. در این راستا استفاده از بیوسورفکتانت ها به دلیل سازگاری با محیط زیست مورد توجه ویژه قرار دارند، اما توانایی آنها در قبال سورفکتانت های شیمیایی باید مورد بررسی قرار گیرد. در این تحقیق تاثیر سورفکتانت زیستی برکارایی اصلاح زیستی خاک آلوده به فنانترن مورد مقایسه با سورفکتانت شیمیایی قرار گرفت.
خاک عاری از هر نوع آلودگی شیمیایی و میکروبی، به طور مصنوعی به فنانترن آلوده شد، سپس محلول نمک های معدنی با غلظت ثابت از سورفکتانت شیمیایی تریتون X-100 و بیوسورفکتانت رامنولیپیدMR01 تهیه، بعد مخلوط میکروبی با قابلیت تجزیه فنانترن در دو سطح غلظتی (2 و 1=OD 600 nm)، به محلول مذکور اضافه شد به طوری که نسبت 10 درصد وزنی حجمی (خاک به محلول) حاصل گردد، کلیه نمونه ها و شاهد های مربوطه بر روی شیکر قرار گرفتند و هوادهی شدند. پس از 8 هفته غلظت فنانترن باقیمانده در خاک پس از استخراج توسط اولتراسونیک به HPLC تزریق و مورد سنجش قرار گرفت. جمعیت میکروبی نیز با روش MPN سنجش شد. این تحقیق براساس آزمایش فاکتوریل کامل انجام شد.
راندمان حذف فنانترن با غلظت اولیه mg/kg 50 در حضور تریتونX-100، 98/5% و در حضور رامنولیپیدMR01، 88/7% بدست آمد، در حالی که در غلظت mg/kg 300 فنانترن، این میزان برابر 87% و 76% به ترتیب برای تریتونX-100 و رامنولیپیدMR01 بدست آمد. در غیاب سورفکتانت در غلظت mg/kg 50، 60/76% و در غلظت mg/kg 300، 51% راندمان حذف فنانترن حاصل شد. راندمان حذف در OD600nm=2 بیشتر از OD600nm=1 بدست آمد. بررسی تغییرات جمعیت میکروبی با گذشت زمان نشان داد، حداکثر رشد میکروبی در هفته دوم در حضور بیوسورفکتانت رامنولیپید بیشتر از تریتونX-100 بوده است.
در مناطق با آلودگی های کمتر (مناطق گسترده آلوده اطراف پالایشگاه ها) استفاده از رامنولیپید می تواند به عنوان یک گزینه مناسب در کاهش آلودگی مورد نظر باشد. اما در مکان هایی با آلودگی بالا (مناطقی که به طور متمرکز و یا تحت تاثیر حرارت آلوده شده اند) استفاده از سورفکتانت های شیمیایی به صورت خارج از مکان (Ex situ) نتایج مطلوب تری را حاصل می نماید.