مقایسه تاثیر آموزش چهره به چهره و پمفلت برمبنای مدل اعتقاد بهداشتی بر بکارگیری عوامل پیشگیری کننده از استئوپروز در زنان یائسه

استئوپروز شایع ترین بیماری متابولیک استخوان و یکی از بیماری های شایع دوران سالمندی است، که شیوع آن در زنان بالای 50 سال 30 درصد می باشد(1). سازمان جهانی بهداشت (1991)، استئوپروز را به عنوان چهارمین دشمن اصلی بشر و مهم ترین علت شکستگی استخوان در جهان گزارش کرد(2). حال آن که ساده ترین و ارزانترین راه مقابله با استئوپروز، انجام اقدامات پیشگیرانه است. ایجاد رفتارهای پیشگیرانه نیاز به داشتن اطلاعات و آگاهی دارد، که این مهم با آموزش دادن حاصل می گردد(3). آموزش منجر به افزایش توانایی افراد در تصمیم گیری های بهداشتی شده و در نهایت موجب تغییر رفتار می گردد. آموزشگران باید با توجه به محتوای و هدف آموزشی، زمان و خصوصیات فراگیران، بهترین روش را جهت آموزش به کار گیرند. آموزش چهره به چهره، یکی از موثرترین راه های تاثیرگذاری بر فراگیر می باشد، اما این نوع روش آموزشی نیاز مند صرف زمان زیادی است و در مراکز پر ازدحام میسر نمی باشد(5). لذا در جهت صرف زمان کم تر، نیاز به استفاده از روش های غیرحضوری است. یکی از این روش ها آموزش با پمفلت می باشد. پمفلت نوعی رسانه آموزشی کم حجم است که جهت تغییر دانش، نگرش یا آموزش یک مهارت رفتاری استفاده می شود(6). باتوجه به مطالعات اندک و نتایج متناقض مطالعاتی که در این زمینه صورت گرفته، نیاز به انجام مطالعات بیشتر در زمینه آموزش با روش های کم هزینه و در دسترس مطرح است. لذا مطالعه ی حاضر با هدف مقایسه ی تاثیر آموزش چهره به چهره و پمفلت برمبنای مدل اعتقاد بهداشتی بر به کارگیری عوامل پیشگیری کننده از استئوپروز در زنان یائسه انجام شد.