بررسی عوامل خطر تنگی برگشت ناپذیر راه هوایی در بیماران مبتلا به آسم شدید

بیماری آسم از بیماری های رایج تنفسی است که کنترل نوع شدید آن با وجود درمان تهاجمی در مواردی شکست می خورد. هدف از این مطالعه بررسی عوامل خطر تنگی برگشت ناپذیر راه هوایی در بیماران مبتلا به آسم شدید می باشد.
مطالعه حاضر از نوع مورد – شاهدی بوده است که در آن 72 بیمار مبتلا به آسم شدید 16 تا 75 ساله با انجام اسپیرومتری، قبل و بعد از دریافت سالبوتامول به دو گروه مساوی بیماران با آسم شدید برگشت پذیر و برگشت ناپذیر تقسیم شدند. سن شروع آسم، سابقه مصرف سیگار، BMI، متوسط سن ابتلا، سابقه حساسیت به آسپرین، سابقه مصرف کورتون، سابقه تماس با حیوانات به عنوان ریسک فاکتورهای بالینی و سطح IgE توتال سرم و درصد ائوزینوفیل خون محیطی و خلط به عنوان ریسک فاکتورهای التهاب راه های هوایی دو گروه با هم مقایسه شدند.
آسم با شروع در بزرگسالی در گروه برگشت ناپذیر به طور معناداری بیش تر از گروه برگشت پذیر بوده است (034/ 0= p). میزان مصرف سیگار (03/ 0= p)، سطح IgE سرم (003/ 0= p) و درصد ائوزینوفیل خلط (003/ 0= p) بیماران گروه آسم برگشت ناپذیر به طور معنادار بیش تر از گروه برگشت پذیر بوده است. میزان مصرف کورتون، BMI، سابقه حساسیت به آسپرین، سابقه تماس با حیوانات، درصد ائوزینوفیل خون محیطی در دو گروه مورد مطالعه تفاوت چندانی با هم نداشته اند.
توصیه به قطع سیگار به عنوان فاکتور خطری مهم در بیماران آسمی حائز اهمیت است. سطح IgE سرم و ائوزینوفیل خلط به عنوان شاخص های همراه در بیماران مبتلا به آسم برگشت ناپذیر مطرح می باشد.