بررسی ارتباط بین میزان هوموسیستئین سرم با ایجاد آترواسکلروز در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

بیماری های قلبی عروقی از علل عمده مرگ و میر در افراد دیابتی هستند. این بیماری در افراد دیابتی نسبت به افراد غیر دیابتی زودتر رخ می دهد. افزایش سطح هوموسیستئین سرم از جمله عواملی است که روند ایجاد آترواسکلروز در افراد دیابتی را تسریع می کند. از آن جا که هوموسیستئین سرم به طور معنی دار در بیماران مبتلا به آترواسکلروز افزایش می یابد، هدف از انجام این مطالعه مقایسه سطح هوموسیستئین در بیماران دیابتی مبتلا به آترواسکلروز با بیماران دیابتی و قلبی بوده است.
مطالعه حاضر از نوع مطالعه موردی- شاهدی بود که در آن افراد مورد مطالعه به سه گروه تقسیم شدند شامل بیماران دیابتی مبتلا به آترواسکلروز (25 نفر)، بیماران دیابتی بدون آترواسکلروز(25 نفر) و بیماران مبتلا به آترواسکلروز بدون دیابت (25 نفر)، هوموسیستئین ناشتای سرم به روش ELISA و سایر متغیرها به کمک روش های معمول آزمایشگاهی سنجش شدند. بررسی آماری با استفاده از آزمون اسپیرمن و پیرسون انجام گردید.
مقدار هوموسیستئین (میانگین ± انحراف معیار) برای بیماران دیابتی مبتلا به آترواسکلروز μmol/L 36/6±52/18، برای بیماران آترواسکلروزی بدون دیابت μmol/L 13.56±4.53 و برای بیماران دیابتی بدون آترواسکلروز μmol/L3/3±9/99 می باشد. ازنظر آماری تفاوت معنی داری بین سه گروه از بیماران وجودداشت (05/ 0< p).
میزان هوموسیستئین بیماران دیابتی مبتلا به آترواسکلروز بیش تر از دو گروه دیگر بود. بالا بودن میزان هوموسیستئین ممکن است در شیوع بالای آترواسکلروز در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 نقش داشته باشد.