اپیدمیولوژی و الگوی مقاومت دارویی در بیماران اسمیر مثبت ریوی استان آذربایجان شرقی

با وجود کاهش در بروز سل، سل مقاوم به چند دارو (MDR) و شدیدا مقاوم (XDR TB) منجر به پیچیدگی قابل توجهی از مدیریت درمان سل شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اپیدمیولوژیکی الگوی مقاومت دارویی با استفاده از روش کلاسیک تناسبی در استان آذربایجان شرقی بود.
در یک مطالعه عرضی- مقطعی طولی(سالهای 91-90) بر روی 105 بیمار اسمیر مثبت ریوی، آزمون حساسیت دارویی خط اول و دوم با استفاده از روش تناسبی انجام شد. تناسب مقاومت به حداقل یک داروی ضد سل (57/ 8%)3/ 33% در بیماران با سابقه قبلی بیماری و 1/ 6% از بیماران گروه درمانی جدید) بود. دو بیمار (9/ 1%) MDR و 1 مورد XDR-TB بودند. در تحلیل چندگانه بیماران با سابقه قبلی بیماری، شانس مقاومت دارویی بالایی داشتند (7/7 =OR). مقاومت به استرپتومایسن(7/ 5%) و اتامبوتول(95/ 0%) به ترتیب بیشترین و کمترین فراوانی را در بین بیماران به خود اختصاص داده بودند و خلط(3/ 88%) و سرفه(4/ 86%) شایع ترین علائم بالینی بیماران را شامل می شدند.
این مطالعه اولین بررسی در زمینه بیماران بومی استان آذربایجان شرقی بود. توزیع دور از انتظار بیماری در مناطق مختلف شهر، نیاز به بررسی های دقیق تر و انجام مطالعات کوهورت جهت کشف کم گزارش دهی و عوامل احتمالی دیگر را مطرح می کند. احتمال طغیان و افزایش ناگهانی و غیر قابل کنترل مقاومت به داروی ضد سل به علت شیوع بسیار بالای مقاومت در کشورهای همسایه به عنوان یک هشدار بهداشتی، استراتژی های جدید بهداشتی توام با همکاری های فرا مرزی و بین المللی را می طلبد. آزمایش و تشخیص سریع مقاومت دارویی در اولین فرصت با استفاده از روش های مولکولی در گروه درمانی2 (بیماران عفونت یافته مجدد) به علت داشتن احتمال بالای مقاومت دارویی توصیه می گردد.