کاربرد منطق فازی در شناسایی و پهنه بندی خطر زمین لغزش مطالعه موردی حوضه آبخیز طالقان

ارزیابی زمین به منظور شناخت و پهنه بندی عرصه های حساس به حرکات دامنه ای به ویژه زمین لغزش از پژوهش های مربوط به جغرافیدانان طبیعی به ویژه ژئوموروفولوژیست ها است. شناسایی و تعیین مناطق حساس و مستعد لغزش می تواند ضمن جلوگیری از بروز خسارت ها، زمینه را برای اجرای طرح های پایدار سازی دامنه ها فراهم آورد. در این پژوهش به منظور پهنه بندی خطر زمین لغزش در حوضه آبخیز طالقان از متغیر های شیب، سوی شیب، سنگ نگاری، کاربری زمین ها، بارش، فاصله از رودخانه، فاصله از گسل، فاصله از جاده برای پهنه بندی خطر زمین لغزش استفاده شد. پس از ساخت و تجزیه تحلیل لایه های اطلاعاتی در محیط نرم افزار Arc GISاز توابع عضویت فازی برای وزن دهی به لایه ها استفاده شد. لایه های فازی استاندارد شده در محیطGIS همپوشانی شده و با استفاده از عملگر های منطق فازی نقشه پهنه بندی خطر زمین لغزش تولید شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد عملگر گامای 7/ 0 در مقایسه با دیگر عملگرهای فازی مناسب تر است. بر این اساس 91 /18 درصد از مساحت منطقه به عنوان مناطق پرخطر معرفی شده است؛ بدیهی است که اختصاص کاربری های مسکونی، خدماتی و... در این محدوده ها سبب افزایش خسارت های مالی و جانی می شود.