مطالعه ویژگی های ژئوشیمیایی سازند سروک در پهنه ایذه، منطقه زاگرس

سازند سروک از گروه بنگستان با سن آلبین پسین تا سنومانین به عنوان یکی از مهم ترین مخازن نفتی ایران به شمار می آید که در 5 مقطع سطح الارضی در پهنه ایذه شامل کوه بنگستان به عنوان مقطع نمونه با ستبرای 5/ 831 متر، کوه منگشت با ستبرای 426 متر، کوه پیون با ستبرای 480 متر، یال شمالی کوه میش با ستبرای 252 متر و یال جنوبی کوه میش با ستبرای 348 متر از نظر ژئوشیمی رسوبی مطالعه شده است. مطالعه مقادیر عناصر اصلی (شامل Ca و Mg)، عناصر فرعی (شامل Sr، Na، Mn و Fe) و ایزوتوپ های اکسیژن و کربن نشان دهنده تغییر ویژگی های ژئوشیمیایی سازند سروک در طول پهنه ایذه است. بالاتر بودن نسبت Sr/Mn و نسبت استرانسیم بهنجار شده توسط کلسیت و همچنین سنگین تر بودن ایزوتوپ اکسیژن در نمونه های کربناتی سازند سروک در یال شمالی کوه میش و برخی نمونه های کوه بنگستان می تواند نشانگر کم بودن میزان انحلال و بسته تر بودن سیستم دیاژنزی این برش ها نسبت به نمونه های کربناتی سازند سروک در یال جنوبی کوه میش و کوه پیون باشد. تغییرات ایزوتوپ اکسیژن در برابر ایزوتوپ کربن در نهشته های آهکی سازند سروک در یال شمالی کوه میش و کوه بنگستان بیانگر دیاژنز در یک سیستم فریاتیک دریایی و در یال جنوبی کوه میش، کوه منگشت و کوه پیون نشان دهنده تاثیر دیاژنز جوی در نمونه های مورد مطالعه است. اختلافات ژئوشیمیایی مشاهده شده در مقاطع مورد مطالعه در پهنه ایذه را می توان به فعالیت دوباره ساختارهای پی سنگی مانند گسل هندیجان و بهرگانسر (ایذه) که باعث تغییراتی در ستبرا، نوع رخساره ها و شرایط دیاژنزی حاکم در منطقه شده است، نسبت داد.