بررسی تحلیلی زمان احتمال رخداد زمین لرزه درگستره تهران: مروری بر پژوهش های پارینه لرزه شناسی

تاکنون پژوهش های بسیاری با هدف به نقشه کشیدن سامانه های گسلی فعال پیرامون تهران با رویکرد برآورد خطر زمین لرزه احتمالی در آینده این کلان شهر به انجام رسیده است. اگرچه با توجه به نبود شناخت کافی از ژرفا و ماهیت لایه لرزه زا و همین طور فراهم نبودن داده های عددی از نرخ دگرشکلی پوسته، پیشینه و ویژگی های لرزه ای سرچشمه های لرزه زا همچون مکان احتمالی گسلش زمین لرزه ای، بزرگا و زمان رخداد در این پهنه لرزه زمین ساختی، انجام این مهم تاکنون به شایستگی مهیا نبوده است. با توجه به پژوهش های به سامان رسیده دهه گذشته در زمینه لرزه شناسی، ژئودینامیک و پارینه لرزه شناسی، در این پژوهش تلاش بر ارائه تحلیل و هم سنجی آماری برآمده از نتایج حاصل از پژوهش های پارینه لرزه شناسی در گستره البرز مرکزی است که روی گسل های بنیادین و پویای پیرامون تهران - گسل های آستانه، فیروزکوه، مشا، طالقان، شمال تهران، پیشوا و افرازهای شمال ری و کهریزک- به سرانجام رسیده است. گسل هایی که جنبش احتمالی هر یک از آنها را با توجه به هندسه، سازوکار و گستره مه لرزه ای اثر و تخریب احتمالی می توان زمین لرزه تهران نامید. از تلفیق و هم سنجی نتایج به دست آمده از پژوهش های پارینه لرزه شناسی در گستره البرز مرکزی بیراه نخواهد بود اگر رخداد احتمالی زمین لرزه تهران را در وضعیت هشدار رخدادی با بزرگای احتمالی 5/ 6-2/ 7 در بازه زمانی 50 سال برآورد کرد.