استفاده از ترکیبات مشتق شده از گیاهان در درمان لیشمانیازیس

لیشمانیازیس یک معضل بهداشت عمومی نادیده گرفته شده ناشی از گونه های تک یاخته ای متعلق به جنس لیشمانیا است که عمدتا جمعیت های فقیر کشورهای در حال توسعه را تحت تاثیر قرار می دهد. ارگانیسم مسبب توسط پشه های خاکی ماده منتقل می شوند. تظاهرات جلدی، مخاطی-جلدی و بالینی احشایی شایع ترین اشکال بیماری لیشمانیازیس می باشند. شیمی درمانی همچنان بر استفاده از ترکیبات آنتیموان پنج ظرفیتی، آمفوتریسین بی، پارومومایسین، میلتفوزین و آمفوتریسین بی لیپوزومی وابسته است. هر چند، کاربرد این داروها به دلیل اثربخشی اندک، عوارض جانبی تهدید کننده زندگی، سمیت بالا، القای مقاومت انگلی، دوره درمان و هزینه بالا محدود می شوند. با توجه به این حقیقت که واکسن های آنتی-لیشمانیا ممکن است در آینده نزدیک در دسترس نباشند، جستجو برای داروهای بهتر باید ادامه یابد. محصولات طبیعی منبع نامحدودی از تنوع شیمیایی برای شناسایی نمونه های جدید دارویی را ارائه می دهند. داروهای جدید بایستی سمیت کمتر داشته یا غیر سمی، ایمن، کارآمدتر، ارزان تر و به ویژه برای جمعیت های کم درآمد به راحتی در دسترس باشند. در مطالعه تحلیلی حاضر، توجه ویژه ای بر گیاهان دارویی مورد استفاده در برابر بیماری لیشمانیازیس قرار دارد. ترکیبات گیاهی زیست فعال موجود در مشتقات گیاهی از قبیل عصاره های خام، روغن های ضروری یا اسانس و سایر ترکیبات مفید می توانند منبع خوبی برای کشف و تولید داروهای آنتی-لیشمانیا جدید باشند.