ترکیب شیمیایی و غنی سازی پروتئین پوسته پرتقال و تفاله چغندر قند بعد از تخمیر با دو گونه تریکودرما

این آزمایش با هدف افزایش درصد پروتئین پوسته پرتقال و تفاله چغندر قند از طریق تخمیر حالت جامد با استفاده از تریکودرما ویریدی و تریکودرما ریسه ایی انجام شد. گوارش پذیری برون تنی، بر اساس تکنیک تولید گاز، و تغییرات در ترکیب شیمیایی محصولات تخمیر شده بعد از هفت روز کشت قارچی تعیین شدند. کشت تریکودرما ریسه ایی و تریکودرما ویریدی بر روی پوسته پرتقال باعث کاهش درصد ماده محلول در شوینده خنثی (P<0.01) و افزایش درصد سلولز، همی سلولز و لیگنین شد، و تغییرات در بخش های فیبری با تریکودرما ویریدی چشمگیرتر بود. کشت تریکودرما ریسه ایی و تریکودرما ویریدی بر روی تفاله چغندر قند باعث افزایش درصد ماده محلول در شوینده خنثی (P<0.01) و کاهش درصد سلولز، همی سلولز و لیگنین شد (P<0.01) و این تغییرات با تریکودرما ریسه ایی چشمگیرتر بود. کشت تریکودرما ریسه ایی و تریکودرما ویریدی بر روی پوسته پرتقال و تفاله چغندر قند باعث افزایش (P<0.01) درصد پروتئین در مقایسه با ماده های تخمیر نشده شد ولی، این افزایش برای پوسته پرتقال فرآوری شده با تریکودرما ویریدی با در نظر گرفتن درصد کاهش وزن چشمگیرتر بود. (P<0.05) کاهش معنی داری (P<0.01) در میزان تولید گاز تجمعی پس از 24 و 48 ساعت انکوباسیون در نمونه های تخمیر شده در مقایسه با نمونه های تخمیر نشده مشاهد شد. فرآوری با قارچ باعث کاهش (P<0.01) گوارش پذیری برون تنی ماده آلی، انرژی قابل متابولیسمی، متوسط نرخ تخمیر و نرخ تولید گاز شد. داده های این آزمایش نشان دادند که تخمیر حالت جامد پوسته پرتقال و تفاله چغندر قند با تریکودرما ریسه ایی یا تریکودرما ویریدی برای مدت هفت روز می تواند درصد پروتئین خام آن ها را افزایش دهد.