خصوصیات مولکولی و الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه های اشریشیا کولای تولید کننده شیگا توکسین (STEC) بزی از هند

مطالعه حاضر به منظور شناسایی رخداد، سروتیپ، ژنوتیپ، رابطه فیلوژنیک و الگوی مقاومت ضد میکروبی STEC از بزهای سالم بنگال غربی، هند انجام گرفت. از 125 نمونه مدفوع جمع آوری شده از بزهای سالم، 245 جدایه به عنوان اشریشیا کولای شناسایی شدند. اشریشیا کولای های دارنده هر ژن توکسین های شیگا (stx1/stx2) در 36 مورد از 245 جدایه اشریشیا کولای شناسایی شدند. این سویه های STEC متعلق به 22 گروه سرمی مختلف O2)، O5، O20، O21، O22، O25، O41، O44، O45، O60، O71، O76، O84، O85، O87، O91، O103، O112، O113، O120، O156 و (O158 بودند و سه مورد غیر قابل گروه بندی بودند. stx1 و stx2 به ترتیب در 26 (2/72%) و 21 (3/58%) جدایه اشریشیا کولای تولید کننده شیگا توکسین شناسایی شدند. سپس، اشریشیا کولای دارای eaeA تنها (اشریشیا کولای انتروپاتوژنیک) و ehxA به ترتیب در 22 (1/61%) و 28 (7/77%) جدایه تشخیص داده شدند. در حالی که، saa در 8 (2/22%) جدایه اشریشیا کولای حضور داشت. تحت واحد 26 سویه اشریشیا کولای دارای stx1 نشان دادند که 73% (19 جدایه از 26) از این جدایه ها برای تحت واحد stx1C مثبت بودند. از میان 21 جدایه داری ژن stx2، 8/42% (9 از 21 جدایه) از لحاظ stx2C و 1/38% (8 جدایه از 21) برای ژن stx2d مثبت بودند. آنالیز فیلوژنیک سویه های STEC بعد از RAPD هشت خوشه اصلی را تایید می کند. هر چند هیچ خوشه اختصاصی گروه سرمی مشاهده نشد. مقاومت عمدتا نسبت به اریترومایسین (5/80%)، آمیکاسین (7/52%)، سفالوتین (50%)، کانامایسین (6/41%)، نئومایسین (1/32%) و جنتامایسین (1/36%) و کمتر به نورفلوکساسین (7/2%)، انروفلوکساسین (7/2%) و سیپروفلوکساسین (7/2%) بود. مقاومت به چند دارو در 11 جدایه STEC دیده شد.