تاثیر فعال کننده های مختلف بر روی تکامل تخمک بزی بلوغ یافته فعال شده در محیط آزمایشگاه

این مطالعه جهت مقایسه اثر بخشی درمان های فعال سازی مختلف برای فعال سازی تخمک های بلوغ یافته در محیط آزمایشگاهی و احتمال تکامل آن ها در محیط کشت mCR2aa برای گرفتن تعداد حداکثری جنین ها طراحی گردید. تعداد 1090 کمپلکس توده اووسیت (COC’s) از 480 تخمدان جمع آوری شدند. تخم های بلوغ یافته در محیط آزمایشگاه به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. گروه 1 تخم های بلوغ یافته در محیط آزمایشگاه (تعداد = 226) به مدت 5 دقیقه در معرض اتانول 7% قرار گرفتند که با درمان با mM DMAP 2 به مدت 4 ساعت در محیط کشت mCR2aa همراه شد. گروه 2 تخم های بلوغ یافته در محیط آزمایشگاه (تعداد = 294) به مدت 5 دقیقه در معرض اتانول 7% قرار گرفتند و سپس به مدت 4 ساعت در محیط کشت mCR2aa با μg/ml CHX 10 درمان شدند. گروه 3 تخم های بلوغ یافته در محیط آزمایشگاه (تعداد = 325) به مدت 5 دقیقه در معرض اتانول 7% قرار گرفتند که با درمان با mM DMAP 2 و μg/ml CHX 10 به مدت 4 ساعت در محیط کشت mCR2aa همراه شد. گروه 4 تخم های بلوغ یافته در محیط آزمایشگاه (تعداد = 108) به مدت 4 ساعت بدون هیچ درمان شیمیایی در محیط کشت mCR2aa با μg/ml CHX 10 کشت داده شدند (کنترل). میزان شکافتگی در گروه 1، 2، 3 و 4 به ترتیب 54/24%، 44/55%، 51/96% و0/00% بود. درصد تشکیل بلاستوسیت و مورولا در گروه 1، گروه 2 و گروه 3 به ترتیب 01/26%، 77/29% و 29/76% و 2/43%، 1/52% و 1/78% بود. این نتایج پیشنهاد دادند که فعال سازی تخم های بلوغ یافته در محیط آزمایشگاه با اتانول 7% به مدت 5 دقیقه همراه با درمان با mM DMAP 2 به مدت 4 ساعت در محیط کشت mCR2aa برای تولید جنین های بزی پارتنوژنتیک مطلوب ترین است.