تخمین فرآسنجه های تجزیه پذیری شکمبه ای خوراک های مختلف با استفاده از روش نوین برون تنی تولید گاز

هدف از انجام این مطالعه تعیین تجزیه پذیری شکمبه ای پروتئین (IVDP) و تجزیه پذیری موثر پروتئین در شکمبه (EPD) با استفاده از روش تولید گاز برون تنی اصلاح شده بود. نمونه های مواد خوراکی مورد استفاده عبارت بودند از علف خشک یونجه، کنجاله سویا، دانه کامل سویای خام، کنجاله کلزا، کنجاله آفتابگردان و پودر ماهی. مایع شکمبه مورد استفاده به صورت دستی و قبل از غذادهی صبح، از چهار راس گوسفند نر بلوچی (میانگین وزن 5/3 ± 4/49 کیلوگرم) جمع آوری شد. به شیشه های کشت حدود 90 میلی لیتر از مایع شکمبه بافری شده (BRF)، 400 میلی گرم نمونه خوراک و کربوهیدرات (مالتوز، زایلوز و نشاسته) در چهار سطح (100، 200، 300 و 400 میلی گرم) افزوده شد. تولید گاز (میلی لیتر) و نیتروژن آمونیاکی (میلی گرم) در هر شیشه کشت در زمان های 4، 8، 12، 16، 24 و 30 ساعت پس از شروع کشت اندازه گیری شد و میزان تجزیه پذیری شکمبه ای پروتئین در هر نقطه زمانی از طریق برون یابی رگرسیون خطی میان تولید گاز (به عنوان متغیر اصلی) و نیتروژن آمونیاکی (به عنوان متغیر وابسته) اندازه گیری شد. نتایج نشان دادند که خوراک، زمان و اثر متقابل خوراک × زمان بر تخمین های تجزیه پذیری پروتئین اثر معنی داری دارند (P<0.001). تخمین های تجزیه پذیری موثر پروتئین در نرخ خروج 06/0 در ساعت برای علف خشک یونجه، کنجاله سویا، دانه کامل سویای خام، کنجاله کلزا، کنجاله آفتابگردان و پودر ماهی به ترتیب 56/0، 77/0، 59/0، 45/0، 50/0 و 38/0 بودند.