بررسی وجود ژن های vanA و vanB در سویه های انتروکوکوس فکالیس و فاسیوم جداشده از بیماران بستری در بیمارستان دکتر شریعتی و ارزیابی حساسیت دارویی آنها

یکی از نگرانی های عمومی، پیدایش انتروکوک های مقاوم در برابر ونکوماسین است. ژن های vanA و vanB مسئول پیدایش مقاومت به غلظت بالایی از ونکومایسین هستند. در این مطالعه، وجود ژن های مقاوم به vanA و vanB در سویه های انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم جداشده از بیماران بستری در بیمارستان دکتر شریعتی و تعیین حساسیت دارویی آنها بررسی شد.
تعداد 228 نمونه شامل ادرار، خون، زخم و مدفوع از بیماران بستری در بیمارستان دکتر شریعتی به دست آمد. کلنی های مشکوک به انتروکوک با استفاده از تست های استاندارد شناسایی شدند، سپس حساسیت آنتی بیوتیکی با استفاده از روش انتشار از دیسک و برطبق استانداردهای موسسه آزمایشگاهی و بالینی (CLSI) به دست آمد. برای تعیین کمترین غلظت مهارکنندگی سویه های مقاوم به ونکومایسین، E.Test انجام شد. توزیع ژن های vanA و vanB با استفاده از روش PCRتعیین گردید.
در این مطالعه از 113 انتروکوکوس به دست آمده، بیشترین و کمترین تعداد (درصد) مربوط به انتروکوکوس فکالیس، 103 سویه (1/ 91%) بود و کمترین تعداد به انتروکوکوس فاسیوم، 10 سویه (9/ 8%) تعلق داشت. در روش انتشار از دیسک، تعداد 11 سویه (7/ 9%)، مقاومت به ونکومایسین از خود نشان دادند. تمامی ایزوله های مقاوم به ونکومایسین حاوی ژن vanA بوده و هیچ موردی از ژن vanB مشاهده نشد.
افزایش سویه های مقاوم به ونکومایسین، یک تهدید جدی در دنیا و کشور محسوب می شود. به علاوه، افزایش این سویه ها، موجب محدودیت در گزینه های درمانی برای بیماران مبتلا به عفونت های انتروکوکی، افزایش هزینه و انتشار ژن های مقاومتی به سایر باکتری ها شده است.