سازوکار تحمل تنش خشکی پایه GF677 (هیبرید هلو و بادام) در شرایط درون شیشه ای

سازوکار تحمل تنش خشکی پایه GF677، هیبرید هلو و بادام (Prunus persica × Prunus amygdalus) در شرایط درون شیشه ای بررسی شد. گیاهچه های پایه GF677 به محیط کشت پرآوری جامد موراشیگ و اسکوگ[1] (MS) حاوی 1 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین (BA) و 1/ 0 میلی گرم در لیتر نفتالین استیک اسید (NAA) در چهار سطح خشکی صفر (شاهد)، 10، 20 و 30 گرم بر لیتر پلی اتیلن گلیکول 6000 (به ترتیب، معادل پتانسیل اسمزی صفر، 2/ 0-، 4/ 0- و 6/ 0- مگاپاسکال) واکشت شد. بعد از گذشت شش هفته نتایج نشان داد تنش خشکی القاشده اثر معناداری بر پارامترهای اندازه گیری شده داشت. با افزایش سطوح خشکی در محیط کشت، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت (کاتالاز و پراکسیداز)، مقدار پروتئین کل و مقدار پرولین به طور معناداری افزایش یافت، در حالی که قندهای محلول افزایش غیرمعناداری در سطوح مختلف خشکی داشتند. از نتایج حاصل می توان چنین استنباط کرد که مهم ترین سازوکار تحمل به تنش خشکی پایه GF677 در شرایط درون شیشه ای، به کارگیری سیستم دفاع آنتی اکسیدانتی، افزایش سنتز پروتئین (افزایش بیان ژن ها) و تجمع پرولین است. تنظیم اسمزی با قندهای محلول اهمیت کمتری دارد.