سهم شیب مزرعه و کاربرد منابع مختلف کودی در تشکیل عملکرد گندم

به منظور تعیین اثر شیب زمین بر عملکرد و برخی صفات زراعی گندم در سطوح مختلف تیمارهای کودی، آزمایشی به صورت کرت های خردشده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در پیرانشهر، در سال 1390-91 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: شیب زمین در چهار سطح (شیب صفر، 3، 6 و 10 درصد) به عنوان کرت های اصلی و ترکیبی از سطوح مختلف تیمارهای کودی در پنج سطح (بدون کود، کاربرد کودهای زیستی (نیتروکسین)، دامی، شیمیایی (نیتروژن و فسفر) و تلفیقی (زیستی + دامی + شیمیایی)) به عنوان کرت های فرعی درنظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه (67/ 7 تن در هکتار) در شیب صفر و کمترین آن (68/ 3 تن در هکتار) در شیب 10 درصد به دست آمد. در واقع، با افزایش درصد شیب زمین مقادیر مربوط به اجزای عملکرد گندم کاهش یافت که نتیجه این روند نزولی سبب کاهش 52 و 38 درصدی عملکرد دانه و بیوماس کل در گیاهان قرارگرفته در شیب 10 درصد نسبت به گیاهان شاهد شد. همچنین کاربرد تیمار کودی تلفیقی بیشترین تاثیر مثبت را بر صفات مورفولوژیک و اجزای عملکرد مورد بررسی گذاشت، به طوری که عملکرد دانه و بیوماس کل به ترتیب 58/ 12 و 58/ 13 درصد نسبت به گیاهان شاهد (بدون دریافت کود) افزایش یافت.