ارتباط شدت آمبولی ریه در سی تی آنژیوگرافی با یافته های ECG در بیماران مبتلا به آمبولی حاد ریه

شایع ترین مودالیته تشخیصی آمبولی ریه، CT آنژیوگرافی (CTA) هست. به علت ارزان بودن و در دسترس بودن، ارزیابی الکتروکاردیوگرام (ECG) اولین اقدام در بیماران مشکوک به آمبولی ریه هست. بااین حال، ECG هیچ معیار یا تظاهرات حساس یا اختصاصی را برای شناسایی آمبولی ریه ارائه نمی دهد. لذا بر آن شدیم تا ارتباط شدت آمبولی ریه در CTA را با تغییرات ECG ارزیابی نماییم.
در این مطالعه، تعداد 102 بیمار که در مطالعات CTA برای آن ها تشخیص آمبولی Massive یا Submassive بر اساس Qanadli index داده شده بود، ارزیابی شدند. از تمامی بیماران ECG به عمل آمد. 35 یافته پاتولوژیک در ECG قبلا گزارش شده اند که همگی در این بیماران ارزیابی شدند. ارتباط بین یافته های ECG و شدت آمبولی در CTA ارزیابی شد.
آمبولی massive در 9/ 56 درصد و آمبولی submassive در 1/ 43 درصد موارد وجود داشت. در 5 /76 درصد تغییرات ECG به نفع آمبولی وجود داشت. در موارد امبولی Massive نسبت به آمبولی submassive به طور بارزی تغییرات ECG بیشتر (2/ 86 درصد در برابر 6/ 63 درصد) و میانگین تعداد یافته های ECG بیشتری وجود داشت (95/ 2±82 /5 در برابر 84/ 2±25/ 4). فراوانی S1Q3T3 pattern، S1&SaVL>1.5 mm، ST depression in V1-V3، ST elevation in V1-V3، Negative T wave in V1-V3، Right axis deviation، RVH criteria، P-pulmonale، QR pattern in V1 به طور بارزی در گروه Massive آمبولی بیشتر بود.
وجود تغییرات ECG و نیز تعداد تغییرات ECG در گروه آمبولی Massive بالاتر می باشند. عمده تغییرات معنی دار در مورد ST depression یا elevation و Negative T در لیدهای V1-V3 و یافته های مرتبط با درگیری سمت راست قلب بودند و می توانند برای پیش بینی شدت آمبولی ریه استفاده شوند.