سطح سرمی آنتی اکسیدان ها در بیماران مبتلا به پمفیگوس ولگاریس

پمفیگوس شامل گروهی از بیماری های اتوایمیون تهدیدکننده حیات است. که باعث بروز تاول و اروژن در پوست و غشای مخاطی می شود. پمفیگوس وولگاریس یکی از انواع بسیار شایع و مهم است. گزارشات اخیر شیوع بسیار بالای پمفیگوس را در ایران آشکار نمودند چنین به نظر می رسد استرس اکسیداتیو که مسئول بروز بسیاری از بیماری های مربوط به انسان هست و نیز جزو چندین فاکتور پیشنهادشده در اتیوپاتوژنز پمفیگوس محسوب می شود. مطالعه حاضر برای ارزیابی سطح سرمی آنتی اکسیدان گلوتاتیون پراکسیداز و سطح کلی آنتی اکسیدانت ها و نیز سطح سوپر اکسید دسموتاز در بیماران پمفیگوس ولگاریس طراحی گردید.
این مطالعه تحلیلی مورد – شاهد (case-control) بیماران مبتلا به پمفیگوس ولگاریس مراجعه کننده از بهمن ماه 1390 تا آبان ماه 1391 به بیمارستان پوست رازی تهران با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج در بر می گیرد. 30 بیمار مبتلا به پمفیگوس ولگاریس که بیماری شان اخیرا تشخیص داده شده و هنوز تحت درمان قرار نگرفته اند به عنوان گروه مورد و 30 فرد سالم از همان مرکز که به لحاظ جنسی و سنی با گروه اول مطابقت داشتند به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند.
تشخیص بیماری پمفیگوس ولگاریس توسط هیستوپاتولوژی و ایمونوفلورسانس مستقیم تایید گردید. سرم گروه مورد و کنترل برای ارزیابی فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و توتال آنتی اکسیدانت (TAS)، سوپر اکسید دسموتاز (SOD) به روش اسپکتروفتومتری موردبررسی قرار گرفت و با یکدیگر مقایسه گردید. -test مستقل برای مقایسه متغیرهای پیوسته بکار برده شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS با P≤0. 001 معنی داری انجام گرفت.
میانگین سطح آنتی اکسیدان GPX وTAS خون به طور چشم گیری در بیماران پمفیگوس کاهش یافته است. ازلحاظ آماری تفاوت معناداری در میزان SOD خون در میان دو گروه مشاهده نشد.
بحث: نتایج این تحقیق بیانگر این می باشد که دفاعانتی اکسیدانی در مبتلایان به پمفیگوس ولگاریس دچار تغییر شده است و نیز نشان می دهد که تغییرات سطح TAS،GPX می تواند نقش مهمی در واکنش های ناشی از این بیماری داشته باشد.