اثر تقویت عضلات دورکننده و چرخاننده های خارجی ران بر درد و عملکرد زنان مبتلا به درد پاتلوفمورال

این نظریه وجود دارد که ضعف عضلات ران، راستای اندام تحتانی را تحت تاثیر قرار می دهد و در بروز سندروم درد پاتلوفمورال موثر است. هدف این تحقیق، بررسی اثر مکمل تقویت عضلات دورکننده وچرخاننده های خارجی ران بر یک برنامه تقویت عضلات اکستنسور زانو است.
نمونه ها (21 زن با درد پاتلوفمورال) به صورت تصادفی در دو گروه تمرین (تقویت عضلات اکستنسور زانو، دورکننده ها و چرخاننده های خارجی ران) و کنترل (تقویت عضلات اکستنسور زانو) قرار گرفتند. هر دو گروه در برنامه تمرین درمانی به مدت هشت هفته شرکت کردند. شدت درد، قدرت عضلات اکستنسور زانو، دورکننده و چرخاننده های خارجی ران و عملکرد نمونه ها قبل و پس از درمان ارزیابی شد. از آمار پارامتریک برای مقایسه نتایج به دست آمده در پیش آزمون و پس آزمون در هر دو گروه استفاده شد (05/0).
نتایج نشان داد که هر دو گروه پیش از شرکت در برنامه تمرین درمانی در ویژگی های دموگرافیک، درد، قدرت عضلانی و عملکرد یکسان بودند. در هر دو گروه تمرین و کنترل، درد، قدرت عضلانی و عملکرد نمونه ها در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون به میزان قابل توجهی بهبود یافته بود (05/0 ≥α)، اما دو گروه در پس آزمون تفاوت معناداری نداشتند (05/0 P>).
هر دو شیوه تمرینی، درد را کاهش دادند و سبب بهبود عملکرد شدند. پس از گذشت هشت هفته تقویت مکمل عضلات دورکننده و چرخاننده های خارجی ران فواید بیشتری در زمینه درد در فعالیت های عملکردی در زنان مبتلا به درد پاتلوفمورال به دست نیامد.