فتق اینگوینال در میان سربازان دچار سندروم هیپرموبیلیتی خوشخیم مفصلی و تاثیر دوره آموزشی بر آن

درمورد ارتباط بین فتق اینگوینال با نقایص بافت هم بندی فرضیه های متعددی مطرح است. یکی از گروه های هدف مستعد ابتلا به فتق اینگوینال سربازان هستند. هدف از این مطالعه بررسی شیوع و ارتباط سندروم هیپرموبیلیتی خوش خیم مفصلی و فتق اینگوینال در سربازان وظیفه طی دوره آموزشی سربازی بود.
این مطالعه cohort توصیفی- تحلیلی بر روی سربازان یک مرکز نظامی که به صورت نمونه برداری آسان انتخاب شدند انجام گرفت و براساس معیار بیتون وضعیت ابتلا آنها به سندروم هیپرموبیلیتی خوش خیم مفصلی مشخص گردید. سپس به وسیله شرح حال و معاینه، سابقه ابتلا به فتق اینگوینال در دو گروه مبتلا به سندروم و سالم شناسایی شد. پس از گذراندن دوره 3 ماهه آموزشی افراد دو گروه از لحاظ ابتلای جدید به فتق اینگوینال مجددا ارزیابی شدند. اطلاعات به دست آمده در نرم افزار SPSS نسخه 20 وارد و جهت بررسی ارتباط بین هیپرموبیلیتی و فتق از آزمون «کای- اسکوئر» و «مک- نمار» استفاده گردید.
در این مطالعه 718 سرباز در دو گروه مبتلا به هیپرموبیلیتی مفصلی (211 نفر) و گروه شاهد (507 نفر) از نظر فتق اینگوینال مورد بررسی قرار گرفتند. هیپرموبیلیتی در 4/29 درصد از سربازان مشاهده شد. شیوع سابقه فتق اینگوینال قبل از آموزش در گروه مبتلا بیشتر از سربازان سالم بود (003/0 = P-value). پس از اتمام دوره بروز فتق اینگوینال در سربازان مبتلا (4/1%) به طور معناداری نسبت به افراد سالم (2/0%) بیشتر شده (04/0 = P-value) و در نمره بیتون بالاتر این تفاوت بارزتر بود (01/0 = P-value).
براساس این مطالعه به نظر می رسد بروز فتق اینگوینال در طول دوره آموزشی در سربازان مبتلا به هیپرموبیلیتی مفصلی بیشتر از سایر سربازان است و این شیوع بیشتر در درجات شدید ترهیپرموبیلیتی چشمگیرتر است. بنابراین در سربازان مبتلا به این سندروم بایستی بررسی و پیشگیری از نظر فتق اینگوینال انجام شود.