واژگان شناسی شعر اعتراض در ادبیات انقلاب اسلامی

شاعران و نویسندگان ایرانی در همه اعصار به بیان واقعیت ها و انتقاد از حاکمان وقت و اوضاع اجتماعی و سیاسی دوران خود پرداخته اند. این نوع از اشعار به «شعر اعتراض» موسوم هستند. این مقاله اشعار اعتراض را در دوره بعد از انقلاب اسلامی از جنبه واژگان شناسی مورد بررسی قرار می دهد و واژگانی که باعث تشخص زبان این نوع شعر گشته، نشان می دهد. هنجارگریزی های واژگانی در شعر اعتراض به گونه های مختلفی به وجود آمده اند؛ از جمله کهن گرایی در اسم و فعل، نوآوری در ترکیبات، افعال و عبارت های فعلی، به کاربردن اسم ها، فعل ها و اصوات عامیانه و محاوره ای و واژگان برگرفته از زبان های دیگر. آن چه در همه این برجستگی های زبانی قابل توجه است، ارتباط آن ها با موضوع اعتراض است و شاعران با بهره گیری از این واژگان به خوبی توانسته اند مضامین اعتراض آمیز خود را پرورش دهند و به مخاطبان القاء نمایند.