بررسی کشت مخلوط ذرت و چغندرقند

به منظور ارزیابی کشت مخلوط ذرت و چغندرقند آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با پنج تیمار و سه تکرار در استان همدان، شهرستان نهاوند، در سال 1392 انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل نسبت های کشت صفر:100، 75:25، 50:50، 25:75 و 100:صفر درصد ذرت به چغندرقند به روش جایگزین بودند. نتایج نشان داد نسبت های مختلف کشت، اثر معنا داری بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت و چغندرقند داشتند. عملکرد ریشه، درصد عیار قند، درصد ملاس، درصد قند استحصالی و عملکرد شکر سفید در چغندرقند و ذرت، ارتفاع بوته، تعداد دانه در ردیف، وزن هزاردانه و عملکرد ذرت تحت تاثیر نسبت های مختلف کاشت قرار گرفتند. نسبت برابری زمین در نسبت کاشت 25:75 (چغندرقند: ذرت) 09/ 1 و در نسبت کاشت 75:25 (چغندرقند: ذرت) 08/ 1 بود (به ترتیب 9 و 8 درصد افزایش نسبت به کشت خالص). همچنین بیشترین نسبت برابری سطح و زمان در نسبت کاشت 25:75 (چغندرقند: ذرت) به میزان 03/ 1 حاصل شد. گیاه ذرت در نسبت کاشت 75:25 به عنوان گیاه غالب دارای بیشترین ضریب نسبی تراکم (7 = ka) و گیاه چغندرقند در نسبت کاشت 25:75 به عنوان گیاه غالب (88/ 3 = kb) بودند.